Menntamál - 01.06.1955, Síða 12

74
MENNTAMÁL
þessarar þróunar er sú hér sem alls staðar, að ungling-
arnir verða síðar færir um að hefja starf, bernskan leng-
ist, undirbúningsárunum fjölgar. Það kemur í hlut þjóð-
félagsins að finna þeim þroskavænleg viðfangsefni.
í þingsályktunartillögu þeirra Pálma Hannessonar og
Bjarna Bjarnasonar var höfuðáherzla lögð á vöntun á
samfelldu skólakerfi. Þeir höfðu full rök að mæla, að
glundroðinn var mikill í þessum efnum, og af honum staf-
aði geysilegt óhagræði bæði fyrir nemendur og skóla.
Flestir sérskólanna höfðu verið stofnaðir með sérstökum
lögum hver án nokkurs sambands við hina almennu undir-
búningsskóla. Sá háttur var víðast hvar hafður á, að
barnaskólanám eða létt inntökupróf var látið nægja sem
inntökuskilyrði. Af þessu leiddi, að miklum tíma og erfiði
varð að verja til kennslu í undirstöðuatriðum almennra
kennslugreina, en sérnáminu var af þeim ástæðum miklu
minna hægt að sinna. En eftir því sem framhaldsnám að
barnaskóla loknum varð algengara, sótti sérskólana vax-
andi fjöldi nemenda, sem framhaldsnám höfðu stundað.
Voru þeir síðan settir á bekk með barnaskólafólkinu og
urðu að híma verkefnalitlir, meðan það lærði fræðin.
25 manna regluna við inntöku í Menntaskólann í Reykja-
vík ræði ég ekki að þessu sinni, enda ættu þeir, sem hér eru
staddir að vera hennar minnugir.
Ég rek ekki gerr forsögu hinna nýju fræðslulaga, en
sný mér að því að gera grein fyrir nokkurum helztu breyt-
ingum, sem þau fólu í sér, og þeim rökum, sem lágu til
þessara breytinga. Ég get ekki tekið allan lagabálkinn til
meðferðar í einu erindi, enda tæpast fær um það. Ég mun
því takmarka mál mitt að mestu leyti við hina almennu
fræðslu eins og ég hef gert fram að þessu.
Lögin um skólakerfi og fræSsluskyldu eru nýjung í ís-
lenzkri skólalöggjöf. Þau kveða á um lengd hvers skóla-
stigs og sambandið milli einstakra skólaflokka. Samkvæmt