Menntamál - 01.06.1955, Blaðsíða 39

MENNTAMÁL
101
beitingu iræðilegrai' íhugunar en hægt er að ætlast til
hjá börnum.
Hin leiðin, að nema mynd orðsins til að kannast við
hana, er henni bregður fyrir aftur, byggist á svo nefndu
sjónarminni, sem er mönnum að vísu misvel gefið, en
flestum nokkuð. Meðan fáar eða engar voru bækurnar, til-
breyting lítil og seinagangur á öllu, námu menn betur
gegnum eyrað. Öld hraðans og tækninnar, ókyrrleikans og
fjölbreytninnar, að ógleymdum hávaðanum í gjallarhorn-
um og glymskröttum, hefur deyft eyrað. Þetta finna flest-
ir á sjálfum sér, er þeir hugsa það mál. Margvísleg reynsla
okkar kennara úr skólunum bendir líka ótvírætt á þetta.
Að öllu þessu athuguðu virðist mega álykta, að sæmileg
stafsetning gæti lærzt með auðveldari og æskilegri hætti
en almennt mun við hafður. Þetta hefur mörgum kenn-
urum verið ljóst, a. m. k. þeim, sem notað hafa orðabókar-
aðferðina, en þeir eru ekki svo fáir. Vafalaust hefðu kenn-
arar almennt kennt börnum að notfæra sér stafsetningar-
orðabók, ef hægt hefði verið að dreifa til þeirra einni slíkri
eins og öðrum námsbókum. Að þetta hefur ekki verið hægt,
tel ég vítaverða yfirsjón af stjórnum Námsbókaútgáfunn-
ar. Þessa bók hefur alltaf vantad, og hana vantar enn.
Reyndar er til ágæt bók, sem aðrir hafa út gefið. Það er
Stafsetningarorðabók Halldórs Halldórssonar. Þessa bók
hafa sumir skólar notað, þó að hún kosti jafnt og tveggja
ára námsbókagjöld. Hinir eru auðvitað miklu fleiri, sem
hafa ekki getað notað hana, vegna þess, hve dýr hún er.
Ég tel, að það eigi að vera skýlaus krafa okkar kennara
til yfirstjórnar skólamálanna, að þessu verði kippt í lag.
Annaðhvort ber að semja við höfund og útgefanda fyrr
nefndrar bókar H. II. um að fá hana inn í Ríkisútgáfuna,
eða fá samda aðra svipaða hið allra bráðasta.
Eitt af því, sem þreytir börnin við þetta örðuga nám,
stafsetninguna, er það öryggisleysi, sem þau búa við í
þessu efni. Þegar þau eru að skrifa stíl og eru óviss um