Menntamál - 01.06.1955, Blaðsíða 62

124
MENNTAMÁL
Kennarar þessir telja bekkjarbókasafn hafa ómetan-
legt gildi í skólastarfinu, og vera vinsælt af börnunum.
En það er miklum erfiðleikum bundið að koma upp bekkj-
arbókasöfnum, þar sem tví- og þrísett er í kennslustofur.
Kennarinn þarf að hafa læsta hirzlu fyrir safnið. Erfitt
er að flytja söfn milli bekkja, en ekki geta allir kennarar
alltaf haft sömu stofurnar ár eftir ár. En reynslan bendir
ótvírætt til þess, að styrkja beri kennara eftir föngum
til þess að koma upp bekkjarbókasöfnum og halda þeim
í horfinu. Kemur þá m. a. til álita að skipta nokkrum hluta
lesflokkasafns, þar sem það er til, milli bekkjarbókasafna,
fá til þeirra nokkurn stofnstyrk og hafa t. d. blaðaútgáfu
eða skemmtanir í skólunum til ágóða fyrir söfnin.
Eins og geta má nærri, hlýtur bókakostur þessara safna
að vera næsta ólíkur eftir aldri barnanna. Hjá yngstu ald-
ursflokkunum verður lesefnið létt, en þyngra og fjölþætt-
ara, er ofar dregur.
Sumir draga í efa, að bekkjarbókasafn hafi nokkurt
gildi í 7 og 8 ára bekkjum, en ég er þar á gagnstæðri skoð-
un. Þótt lestrargeta barna sé ekki mikil, hafa þau fljótt
ánægju af að blaða í fallegum myndabókum með léttum
texta. Kennarinn, sem þekkir börnin, getur manna bezt
leiðbeint þeim um bókaval, svo að þau fái til leikja eða
lestrar einungis bækur, sem þau ráða við. Það er mikil-
vægt, að fyrstu bækurnar, sem ungu lesendurnir fá til
lestrar eða vinnu, séu þeim viðráðanlegar og að þau hafi
ánægju og gleði af þeim. Handleiðsla kennarans ætti að
vera trygging fyrir því, að svo verði. í þessu sambandi er
rétt að vekja athygli á því, að hagkvæmt getur verið að
kenna börnum í föndur- eða handavinnutímum að gera
við bækur, líma rifin blöð, festa laus blöð og líma á kili.
Síðar, eða í framhaldsskólum, ætti að leggja meiri áherzlu
á bókband, en nú er gert.
Ég tel reynsluna hafa leitt í ljós, að stefna beri að því,
að bókasafn verði í hverjum bekk.