Kirkjuritið - 01.01.1944, Page 7

Kirkjuritið.
Hvarvetna dýrðin drottins skín.
Lay: Kirkja vors yuds er gumall hús.
Hvarvetna dýrðin drottins skín,
dásemdir hjartanu ylja.
Alstaðar líta au?u mín
eilífan, skapandi vilja.
Hver á þann vilja? Hver þann mátt?
Hvarvetna’ er svarað — lást og; hátt:
Heilagur skaparinn heima.
Vísast mun geimsins hnattaher
hundruðum miljóna skipta.
Hver þeirra braut þó búna sér
brunar; því ekkert má rifta.
Hver setur lög við loftsins skaut?
Lætur hvern hnött fá vissa braut?
Alvitur, eilífur drottinn.
Jafnvel þótt smágjör foldarfræ
frjósi í vetrarins hríðum,
vakna þau samt í vorsins blæ.
vaxa í sumarsins blíðum.
Hver kallar á hið Ieynda líl'
loks þegar endar vetrarkíf?
Blómanna’ og birtunnar faðir.
Eins, þó að sálu syndugs rnanns
sýnist oft fyrirgjört vera,
megnar samt kraftur kærleikans
kraftaverk dýrðlegt að gera:
Skapast af nýju hjarta hreint.
H'önd Guðs er þar að starfi leynt. —
.Vlikill er mannanna faðir.
1