Kirkjuritið - 01.01.1944, Qupperneq 19

Kirkjuritið.
Þjóðerni og kirkja.
13
hér að inna af liendi eitt af skyldustörfum sínum í þágu
íslenzkrar menningar og þjóðernis.
III.
Hin blóðidrifna saga nútímans sýnir það ljósara en
áður, hversu samofnir þættir þjóðernis eru kirkju hvers
lands. I næturmyrkri þeirra hörmunga, sem dunið hafa
yfir Noreg, eru það kirkjunnar menn fyrst og fremst, sem
horið liaf kyndil fórnar og frelsis af mestri dirfð. Enn-
þá er hann ófölskvaður eldur þeirra lífshugsjóna innan
kirkjunnar, að hver þjóð eigi, öðrum óliáð, að skipa
málum sínum og móta menningu. Sterkasta stoðin undir
sjálfstæðisbaráttu hverrar smáþjóðar er sá boðskapur
kristninnar, að réttur smælingjans til lífsins sé sizt minni
en annara.
Hinir beztu menn hafa alltaf skilið, að sá, sem ann
þjóð sinni, vill veg hennar og rétt til sjálfstæðrar menn-
ingar, honum ber að fylkja sér undir sigurmerki kross-
ins. Hann vinnur að því markviss, að gera kirkju lands
síns að tærri lind guðstrúar og siðgæðis, bakhjarli allra
heimila, óbrotgjörnu vígi alls þess, sem bezl horfir í
menningu og lífi hvers tíma, að heilögum stað, þar sem
allir geta mætzt, snauðir sem ríkir, vitrir sem fávísir.
Því miður höfum vér Islendingar ekki lil fulls borið
gæfu til að standa fast um korkju vora undanfarið.
Þjóðina skortir skilning á, að henni ber að efla og
styrkja sem bezt slíkt samfélag. Og nú er þjóðin að upp-
skera ávexti þeirrar vanrækslu, sem hún liefur sýnt
undanfarandi í trúar og siðgæðismálum. Nú má sjá, hvi-
likt óhappaverk það hefir reynzt starf þeirra, sem und-
anfarið hafa kynt hér og kveikt eyðandi elda trúleysis
og rótleysis á öllum sviðum, og að þeir með aðblæstri
sínum hafa unnið að því að selja þjóð sína, sjálfstæði
hennar og sál á háskasamlegri örlagastund í hendur
framandi þjóðum. Því að vitað er, að hver sú smáþjóð, sem
á slíkum tímum sýnir ekki einhuga viðleitni til sam-