Kirkjuritið - 01.01.1944, Qupperneq 12

Ásmundur (niðmundsson:
Jan.-Febr.
(i
og Guðs-son. Öldum fvrir hans dag á jörðunni hafði
kallið horizt frá Guði fvrir munn spámanna hans: Leit-
ið mín til þess. að ])ér megið lífi halda. Leitið hins góða,
en ekki hins illa og elskið hið góða. Eflið réttinn. En nu
sýndi Krislur þennan veg, var sjálfur vegurinn, sann-
leikurinn og lífið. Mark mannanna var enn hærra en
djörfustu draumar liöfðu hent: „Verið fullkomnir eins og
yðar himneski faðir er fullkominn". Hver mannssál þann-
ig stillt í öndverðu af skapara sínum, að fagnaðarerind-
ið megi snerta alla strengi hennar og þaðan hljóma hæn-
in: Faðir vor, þú sem ert á himnum. Hann sjálfur, manns-
sonuiinn, er fullkomnunai' fyrirmynd mannanna. Og
jafnframt er hann (iuðs-sonurinn, fegursl mynd föðiu'
síns, sem lengir saman jörð og himin, tíma og eilifð.
frelsari úr nauðum syndar og dauða. Getur ekki með-
vitundin um þetla allt fyllt hjartað svimandi sælu?
Snúum því við. Hverf aftur til Guðs þín.s íslenzka þjóð,
í senn muntu finna Iiann og sjálfa þig.
Vinn honum lieit þín við birtu nýárssólarinnar.
()g þú munt þiggja blessun hans.
Þjóðlifsgróður, sem Guð gefur vöxtinn, mun aldrei að
eilífu upprættur verða.
Iivað hoðar nýárs hlessuð sól ?
Hlýtur þjóð vor að fullu aftur sitt forna frelsi?
Allir Islendingar ala frelsisvonina i brjósti. Hún er
oss í hlóð borin. Vængstýfing hennar er verri en hel.
Fvrii' mannasjónum horfir að ýmsu óvænlega. Hvern-
ig getur smáþjóð orðið frjáls og fullvalda umlukt her-
veldi stórþjóða? Hvernig verst lítill hátur boðaföllum
í ægilegu lmfróti ?
()g þó er annað enn ískyggilegra. Óheilindi ýmiskonar
hafa mvrkvað frelsisþrá síðustu ára. Flokkshagsmunir
hafa verið metnir meira þjóðarhagsmununum, en hrein-
ar og drengilegar hvatir að vettugi virtar. Þjóðin hefir
verið sjálfri sér sundurþykk.