Kirkjuritið - 01.01.1944, Blaðsíða 63

KirkjuritiS.
Viðhorfið til kirkjunnar fyr og nú.
Synoduserindi.
Það sem af er þessari öld má með sanni segja, að yfirleitt
liafi blásið fremur kaldir vindar af ýmsri átt um hina
íslenzku kirkju.
Af hálfu löggjafarvaldsins hefir þetta meðal annars
birzt í þvi, að árið 1907 var lögákveðið að fækka presta-
köllum landsins úr 140 niður i 105, og liefir sú brauða-
samsteypa smátt og smátt verið að koma til fram-
kvæmda. Árið 1935 er enn gjörð tilraun til þess að fækka
prestaköllum á ný, eða úr 107 niður í 59, en það frum-
varp náði ekki fram að ganga, sem kunnugt er. Með launa-
lögunum 1918 voru að vísu lítillega hækkuð laun prest-
anna, en þó voru laun þeirra þá ákveðin mjög miklu
lægri en allra annara háskólalærðra starfsmanna rík-
isins.
Jafnframt virðist svo tómleiki og áhugaskortur al-
mennings um kirkjuleg mál hafa farið vaxandi, þó vafa-
lítið sé meira úr því gert í ræðum og riti en rétt er og
sanngjarnlegt. Yíða hafa söfnuðir sýnt á þessn tímabili
lofsverðan áhuga á málefnum kirkjunnar. Vegleg kirkju-
hús hafa verið reist, og menn hafa til þess lagt á sig
mikið starf og stórar fjárliagslegar fórnir. Svör safnað-
anna við prestafækkunartillögunum 1935, sýndu og bezt,
að söfnuðirnir vildu ekki missa presta sína. En þrátt fyr-
ir þetta þýðir ekki að loka augum og eyrum fyrir því,
að viðhorf býsna margra til kirkjunnar á síðari árum
er viða tómlæti og afskiptaleysi, og stundum jafnvel
beinlínis fjandsamlegt. Ýmsir telja, að kirkjan sé hrörn-
andi og þýðingarlítil stofnun i þjóðfélaginu. Hún sé