Kirkjuritið - 01.01.1944, Qupperneq 70

64
Viðhorfið lil kirkjunnar fyr og nú. Jau.-Febr.
ustu áratugi. Enn aðrir, og þeim fer sífjölgandi, iíta til
kirkjunnar, og vænta þaðan Iijálpar.
Viðhorfið tii kirkjunnar er að breytast til stórra muna,
síðan styrjöldin hófst. Af hálfu þings og stjórnar hefir
þetta komið í ljós í því, að prestum hefir verið fjölgað
t. d. hér í Reykjavík, launakjör prestanna verulega bætt,
stofnað sérstakt emljætti söngmálastjóra kirkjunnar o.
s. frv.
Hvað veldur þessu breytta viðhorfi? Að mínu áliti
þelta: Löggjöfunum og mörgum mætustu mönnum þjóð-
arinnar er orðin ijós sú menningarlega og' siðferðilega
iiætta og lausung, sem ógnar þjóðinni nú á þessnm
miklu breytinga og styrjaldatímum. Þeir sjá, að skól-
arnir eru vanmáttugir að ráða hér á fulla bót. Og þá er
horft á ný lil kirkjunnar, elztu og merkustu menningar
og trúarstofnunarinnar i landinu, þeirrar stofnunar,
sem um skeið hefir verið vanrækt, en sem eitt sinn var
meginaflg'jafi íslenzkrar menningar og höfuðvörður
sögu, siðgæðis og tungu þjóðarinnar, boðheri trúarinnar
á Guð og eilíft verðmæti, gildi og ábyrgð hverrar ein-
ustu mannssálar.
Vér megum vissulega fagna því, að trúin á verkefni
og hlutverk kirkjunnar er vaxandi nú, að þegar mest ei'
i húfi, er enn litið tii liennar í von um farsælt, göfgandi
starf. En um leið verður þá einnig kirkjan að gjöra sér
ljóst, að hið breytta viðhorf lil hennar skapar henni ekki
aðeins ný tækifæri, heldur leggur henni aukna á-
hyrgð á herðar. Nú er það kirkjunnar að sýna það í
framkvæmd og' verki, að hún sé og vilji vera liinu göf-
uga ldutverki sínu trú. Hún verður að sýna, að enn eigi
hún kraft, hugkvæmni og' vilja til þess að vera braut-
ryðjandi í þeirri trúarlegu, menningarlegu og verklegu
nýsköpun, sem fyrir höndum er í þjóðlífi voru að hild-
arleik styrjaldarinnar loknnm.
Prestar landsins verða að hefja aukið starf hver á