Kirkjuritið - 01.01.1944, Qupperneq 82

7(5
G. E.: Nokkur orð
Jan.-Febr.
liverjuin, leita frétta lil guðanna, samanber Jer. 37,3, er Zedekía
konungur gerir sendiboða til Jeremía spámanns, aS hann leiti
frétta (iuSs um, livaS verSa muni, meS þessum orSum ,,BiS þú
l'yrir oss til Drottins, GuSs vors“. Og fær þaS svar frá spá-
manninum, aS GuS bafi ákveSiS aS eySileggja borgina. OrSiS
fella i sambandinu „fella blólspán“ á ekkert skylt viS sögnina:
fella, þ. e. varpa til jarSar, sem er komiS frá „phll I“, þvi aS fella í
,.1'eila blótspán“ er komiS frá „phll II“, og fella i sambandinu:
fella liugi saman mun vera komiS frá „phll 11“ eins og í „fella
blótspán“.
Hluut og lilaiitteinn. \ hebresku er til orS, sem beitir halól í
fleirtölu og þýSir: fórnarkökur eSa skoSanabrauS og tóne
sem þýSir: máhnfat eSa málmskál. Ef norrænu orSin hlaut
og-hlautteinn eru í ætt viS þessi hebresku orS, sem ekki er ó-
líldegt, þá hefSu norrænu orSin, í byrjun aS minnsta kosti, átt
aS tákna þetta: hlaut = brauS eSa kökur, sem komið var með
lil hátíðahaldsins, og blautteinn = fat l>að eöa skál, sem kök-
urnar voru geymdar i eða færðar goðunum i sem fórnarhluti
þeirra. Ekki er þaS ólíklegt, aS þýSing þessara orða hafi breytzt
siSar, 'svo aS „hlaut“ tákni blóS þaS, sem guSunum var fært sem
fórn; ef þaS þá ekki þýSir blóSkökur, eSa kökur gerSar úr
blóSi fórnardýranna, því aS lítill hluti blóðsins hefir verið lát-
inn í hlautbollann eða blóðbolla guðanna og eflaust þá hlaupið
þar líka og orftið að blóðköku, því að naumast hefir verið hrært
i blóðinu, en þá hefir „blaut" ])ýtt kökur og siðar blóðkökur,
og „hlautteinn" táknar þá upprunalega sama og hlautbolli síðar.
Hof. Á liebresku er til orðið chupka, sem þýðir þak og hús
brúðhjóna, og táknar þá hús með þaki eða aðalstofu liúss, há-
tíðasalinn. Hof ætti því að þýða (hátíðar)hús með þaki yfir, og
er það víst merking þess frá byrjun.
Hörgur. Orðið hörgur, er um getur i sögum vorum, á eflausl
uppruna sinn að rekja til hebreska orðsins „harega“, sem þýðir
slátrun, og liefir verið þaklaust hús eða gerði fram eftir öldum,
hefir svarað til steingerðanna enslui með sláturhellu eða fórnar-
hellu í liringnum miðjum, en síðan hefir svo verið yfir gert og
notað sem heimilis dýrkunarstaður, og því er getið um „hátimbr-
aða hörga“, og talað um „að brenna hörga“, þvi að þá er auðvit-
að átt við hús.
Guffm. Einarsson.