Kirkjuritið - 01.01.1944, Qupperneq 76

70
Ásmundur Guðmundsson:
Jan.-Febr.
rýni „biblíukrítikkinni þýzku“. En nú iná liann vara sig, þvi
að þessi þýzka biblíukrítik á rót sína að rekja til mannsins, er
hann telur sér sóma að kenna trú sína við. Lúter átti vegsögu-
þor lil að meta gilcli rita Biblíunnar eingöngu eftir því, að hvc
miklu leyti þau liéldu Kristi fram og kvað villukenningar að
finna í sumum þeirra; eitt þeirra óskaði hann meira að segja,
að aldrei hefði verið skrifað, Esterarbók. Gildi Biblíunnar mið-
ast við Krist. A(5 því leijti, sem hún er geislasveigur um sólina,
dýrðarmynd hans, og vísar veginn til hans, er hún innblásin og
óskeikul.
Þegar kristindómurinn liófst, vildu margir leggja á alla kristna
menn lögmálsok gyðingdómsins. Engir gætu í raun og sannleika
orðið kristnir, nema beir gengjust undir j)að. Heiðingjar yrðu
því að byrja á þvi að láta umskerast og halda Móselög út í æsar;
áður en þeir yrðu skírðir og teknir inn í söfnuð Krists. Um þetta
stóð hart stríð milli forystumanna kristninnar, og lá mikið við,
hvorir sigruðu. Hefði lögmálsokið lagzt eins og farg á allt þetta
nýja líf víðsvegar um lieiðingjalöndin og rammar skorður verið
reistar umhverfis kristindóminn eins og gyðingdóminn fyr, þá
hefði kristnin aldrei getað orðið alheimstrúarbrögð. Kristnir
menn hefðu aðeins orðið gyðinglegur sértrúarflokkur. En andi
Krists var svo máttugur í lífi kristninar, að hann braut sundur
alla þrældómsfjötra, hann minti kristna menn á orð sín og birti
þeim sannleikann, er gjörði þá frjálsa. Þessi sigur olli aldahvörf-
um í heiminum.
En erfitt gengur að losna við „])rældómsandann aftur til
hræðslu“. Og enn í dag er verið að reyna að leggja á kristnina
bókstafsok gyðingdómsins í staðinn fyrir lögmálsokið forna. Mig
langar til þess, að séra G. standi með mér gegn því. Það er ekki
andi gyðinglegrar heiftar og hefndar og haturs, stríðsandinn, sem
heimurinn þárfnast nú, en sá andi kemur því miður víða fram i
Gamla testamentinu og hlýtur að fylgja okkur, ef við ætlum að
lialda í hvern bókstaf þess eins og heilagt Guðs orð. Við eigum
ekki að vera Gyðingatrúar, heldur kristinnar. Biblían, hið mikla
ritsafn frá mörgum öldum, er fyrst og fremst voldug trúarsaga.
Hún gjörir hvergi kröfu til þess sjálf, að hvert orð hennar sé ó-
skeikult og innblásið Guðs orð. Hún kemur okkur þvi aðeins að
fullum notum, að við gjörum okkur grein fyrir trúarþroskanum
mikla, sem hún er að lýsa. Fagurlega hefir trúarhetjan Fosdick
gjört grein fyrir því með þessum orðum:
„Þroskabrautin liggur frá Sínaí til Golgata. Við upphaf lienn-
ar birtist Jahve í drunum og eldgosum á eyðifjalli, en hún endar
þar, sem Kristur segir: Guð er andi, og þcir, sem tilbiðja hann,