Kirkjuritið - 01.01.1944, Side 50

Ásimmtliir Guðmundsson:
Jan.-Febr.
I 1
ef'tir messu að sumrinu, en liarnaspurningar að vetrin-
um, og fengu börnin þannig nokkra kristindónisfræðslu
allt árið. Öll börn voru velkomin, liversu ung sem þau
voru, og færðu þau sér það ágætlega i nyt. Hin vngstii,
cr sótlu barnaspurningar, voru nýlega orðin læs. Þetta
gekk ágællega, og voru börnin enn ábugasaniari að
sækja kirkju en fullorðna fólkið, jafnvel líka á vetrum
i börkufrosti. Með þessu var það trvggt, að börnin
gengju a. m. k. 1 ár til prestsins fvrir fermingu. Eg
bygg, að ekkert starf prestsins sé betur þegið en þelta.
Börnin þakka það vel, og er fátl unaðslegra en vinátta
þeirra. Foreldrarnir og fullorðna fólkið yfirleilt kunna
einnig að meta. Ef presturinn er „góður barnafneðari"
að dómi þess, þá er liann i rauninni einnig góður prestur.
Dagana fyrir ferniinguna, belzt 1 2 vikur, þarf prest-
urinn að bafa börnin bjá sér í spurningum. Sá tími skyldi
einn binn fegursti og belgasti í allri æfi barnanna, er
gleymdist þeim aldrei, áfangi upp að tindi ferming-
arinnar og binnar fvrstu altarisgöngu. Væri þá einkmn
Xýja testamenlið sjálft lagt til grundvallar kristindóms-
fræðslunni, og færi vel á því. að bverl barn ælli það að
gjöf frá söfnuði sínuni. Við samræður prestsins og barn-
anna um það og sameiginlegar bænir þeirra nivndi
minni en nú er bæjtan á því, að fermingin verði aðeins
borgaralegur siður, þar sem fermingargjafir og veizlu-
böld eru aðalatriðið og skyggja á gildi liennar. Verður
það að vera markmið prestsins að vekja börnunum svo
miklar mætur og beita ást á liinni Iielgu bók. að þau
geti ekki liugsað sér að lifa án hennar ókomnu árin. Þá
er fermingin það, sem bún á að vera, staðfesting trúar
þe.irra.
VI.
Eftir fermingu er unglingum í fæstum skólum lands-
ins veilt tilsögn i kristnum fræðum. Má þetta furðulegt
teljast í landi, sem á að lieita kristið, og hlýtur að vekja