Kirkjuritið - 01.09.1949, Síða 48

206
KIRKJURITIÐ
í ríkara mæli við þennan starfsþátt en nú er. 1 guðfræði-
náminu ætti sálfræði og sálsýkisfræði að skipa veg-
legan sess. Þau fög á að kenna í guðfræðideildinni bæði
bóklega og verklega. Og tengslin milli prests og sóknarbarna
þarf að knýta enn fastar. Það yrði á engan hátt betur
geii: en með endurvakningu einkaskriftanna. Skriftamálin
í höndum víðsýns og sálfræðilega menntaðs prests gætu
orðið eitt áhrifamesta vopn andlegrar heilsuverndar.
Þeir prestar, sem nú standa í starfi, mega ekki afsaka
sig með því, að þá skorti kunnáttu í nútíma sálfræði og
því eigi þeir erfitt um vik. Þeirra hlutverk er braut-
ryðjandans. Þeir geta beitt sér fyrir því nú þegar, að
eftirkomendur þeirra í starfi hljóti betri sálfræðilega
menntun en þeir sjálfir áttu kost á. Skriftastarfið, sem
aldrei hefir lagzt niður til fulls, geta þeir hafið aftur til
vegs og virðingar. Endurbætur sem þessar mundu ekki
aðeins koma veraldlegri sálgæzlu að miklu gagni, heldur
og gera aðalstarf prestsins, hina trúarlegu sálgæzlu, áhrifa-
og árangursríkari.
Alfreð Gíslason.
Úr bréfi frá lœknanema í Stokkhólmi.
Ég sé að þið hafið haft Helga Tómasson og Alfreð Gíslason
á prestafundunum í sambandi við sálgæzlu. Þetta finnst mér
vera spor í rétta átt. Hér hafa margir prestar sálfræðilega
þekkingu. Ég hefi í vetur verið meðlimur í St. Lukas Stiftelse,
sem stjórnað er af methodistaprestinum Göte Bergsten, sem er
mjög vel menntaður og hleypidómalaus. Höfum við haft fyrir-
lestra og umræðufundi um sálfræðileg vandamál. Þessi stofn-
un hefir á að skipa læknum, sem gegn vægu gjaldi reyna að
leysa úr sálarflækjum fólks. Kirkjan verður að forðast að
vera of ströng og fordæma það, sem er bara mannlegt. Göte
Bergsten undirstrikaði, að maður hefði ekki aðeins skyldur
við aðra, heldur einnig við sjálfan sig, en hið síðara gleymist
oft í ræðum prestanna.