Kirkjuritið - 01.06.1966, Qupperneq 19

K.IBKJURITIÐ
251
aukinni opinberri íhlutun um hvers konar málefni, stórauknu
°furvaldi stofnana, sem liafa fjárráð, opinbert fé eða annað,
°g munu busla menningunni eins og vélskóflur leðju yfir lýði
°S lönd.
Þjóðkirkja Islands hefur staðið með þjóðinni í blíðu og
stríðu. Það mun hún og gera. Jafnvel þótt það þjóðkirkju-
fyrirkoniulag, sem nú er, hyrfi, myndi kirkjan verða þjóð-
K'rkja áfram í þeirri merkingu, að liún mundi vita sig eiga
®rindi við alla jafnt, hún mundi vilja lykja örmum um þjóð-
dtð og styðja hvern landsþegn til þroska á guðsríkisbraut.
tlun niundi, meðan frelsi fæst til þess, vilja ná hverju eyra og
verjum hug með orð lífsins, boðskapinn um hjálp Jesú Krists.
tlun mundi vilja vígja hvert barn undir merki hans og stuðla
eftir megni að uppeldi og mótun í hans anda. Hún mundi
v_dja hlúa að öllu, sem heilnæmt er og liorfir til góðs, í
hnianlegum efnum sem andlegum og eilífum.
En hver er lexían, sem reynslan kennir og tákn tímanna
hera vitni um? Ég ætla, að hún sé sú, að vér prestar þurfum
t*u á næstu árum og áratugum að einbeina kröftum, einskorða
ramtak og hæfileika við kirkjuna sjálfa og uppbyggingu
'ennar. Ég á ekki við það, að prestar skuli draga sig í hlé í
| sstríði fólksins, að kirkjan eigi að einangra sig frá mann-
1 mu. En liitt meina ég, að kirkjan hafi blátt áfram ekki
jdni á því, eins og nú háttar og liorfir, að prestar hennar dreifi
róftum eða sói þeim í allar áttir. Prestar nútímans, á tímum
serluefingar og verkefnagreiningar, þurfa að takmarka sig, líkt
gerðist í frumkristni, þegar verkefnin í kirkjunni gerðust
Jölþættari. Þá sögðu postularnir: Ekki hæfir, að vér yfirgef-
11111 Guðs orð til þ ess að þjóna að öðru. Þeir létu kjósa aðra
menn til þeirra starfa sem vissulega voru brýn, en þeir kom-
Ust ekki yfir nema með því að vanrækja það, sem var liin
eiginlega köllun þeirra og skylda: Yér munum halda oss stöð-
ugt að bæninni og þjónustu orðsins, sögðu þeir. Og síðar sagði
, a ' við son sinn í trúnni, Tímóteus: Stunda þetta, ver allur í
Þessu. Hverju? Ver kostgæfur við upplesturinn, áminninguna
°S kenninguna. Haf gát á sjálfum þér og kenningunni. Van-
,a ktu ekki náðargjöfina þína, — þá náðargjöf, sem hann hafði
U