Kirkjuritið - 01.06.1966, Side 68

KIIUUURITIÐ
306
„Og sæðið grær og vex, enginn veit með hverjum liætti. Af
sjálfri sér ber jörðin ávöxt“. Þetta fyrirlieit má vera kirkj-
unni og okkur þjónum liennar mikils virði, þegar við á al-
mennum lielgidögum hyggjumst sá því sæði, sem vex til eilífs
lífs, — bæði þegar liugsað er til okkar eigin ófullkomleika og
þess takmarkaða skilnings, sem sú viðleitni virðist einatt njóta.
Einn mesti mælskuprestur þessa lands sagði eitt sinn hughreyst-
andi: Þó að enginn maður komi til kirkju, þá flyt ég predikun
mína samt og vanda liana sem mest, því að það er þó alltaf
einn, sem lieyrir. Vissulega var þetta virðingarverð afstaða, —
en ekki er þetta okkar allra meðfæri og vildum við gjarna
inega mæla við meðbræður okkar og samtíð af stólnum, auð-
vitað í álieyrn hans, sem liugsanir okkar og hjartalag þekkir.
Þar með er komið að þætti kirkjunnar í þessum málum. Og
þá kemur það ótvírætt í ljós, að menn vænta liins mesta af
kirkjunni í þessum efnum, þrátt fyrir það, sem hér að franian
er sagt. Það er e. t. v. dálítið erfitt að átta sig á þessari þver-
stæðu. En svona er þetta samt. Það er vissulega til þess ætlast
að við kirkjunnar þjónar uppfræðum æskuna sem rækileg-
ast í kristnum fræðum og það jafnvel af þeim foreldrum, sein
að öðru leyti sýna ekki sérstakan áliuga á andlegum máluni.
Er þá ekki þarna liið gullna tækifæri kirkju og kristiudóms?
Og um leið borgið andlegri velferð liinnar ungu kynslóðar.'1
Jú, vissulega, verður að svara, svo langt sem þetta nær. Já, eins
þótt þessi afstaða eldri kynslóðarinnar sé ekki annað en af-
leiðing slæmrar samvizku. Kirkjan hefur á síðari árum tekið
upp markvisst og sívaxandi æskulýðsstarf þar sem aðstæður
leyfa og það mun vafalaust enn færa út kvíarnar og eflast þar
sem skilyrði verða fyrir hendi.
Hér má minna á liiu ýmsu æskulýðsfélög kirkjunnar og
sumarbúðir liennar, sem komið liefur verið á fót víðsvegar uni
landið á undanförnum árum og síðustu dögum. Öll er þessi
viðleitni vissulega lofsverð og vekur fögur fyrirheit. En eitt
verður að segja, hvort sem okkur, liinni vöxnu kynslóð, er það
ljúft eða leitt: Árangursríkt verður þetta starf ekki, hversu
miklum fjármunum sem til er kostað, nema því aðeins að við
leggjum því til eitthvað af okkur sjálfum, veitum því andlegau
stuðning og styrk livert eitt í sínum reit. Ef stuðningur okkar