Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.06.1966, Side 37

Kirkjuritið - 01.06.1966, Side 37
KIRKJURITIÐ 275 stungast á, því að livort um sig liafi sitt sérsvið, og sínu af- Hiarkaða Iilutverki að gegna. Og þeir koma líka króki ú vís- indin með því að benda á, að þau séu ekki óskeikul frekar en truin. Hreint ekki slíkur jarðfastur veruleiki, sem ýmsir telja ®er trú um. Þau breytast ineð nýrri þekkingu. Vísindi dagsins 1 <Iag eru oft firra dagsins á morgun. Trúin bangir heldur alls ekki eins í lausu lofti og liinir og þessir spekingar fullyrða. Fyrir mörgu, sem hún Iiefur boðað, lafa síðar fengizt ólirekjaníegar sannanir. En livað sem þessu líður, er það bér aðeins œtlun mín að Unnna á, að kirkjan má aldrei eiga fótum sínum fjör að launa. Elótti af liennar bálfu stefnir út í opinn dauða. Lífkjarni kirkjunnar er sú vissa, að bún Iiafi viss sannindi að flytja og sé skyldug að bera sérstöku líferni vitnisburð. Lessu verði hún að halda á lofti liversu óvígan her, sem bún a i böggi við. Standa með því livað sem á dynur. Með öðrum orðum sagt bófst sókn kristninnar með mönnum, sem voru gagnteknir af þeirri sannfæringu að lifandi GuS væri til og sem sakir bugmynda sinna um liann, lifðu öðruvísi en aðrir. Það vakti enn meiri atbygli á þeim en nokkru sinni Prédikunin. Til dæmis urðu menn furðu lostnir, þegar þeir etu sér annt um óvini sína og gengu oft syngjandi út í dauð- 31111. Svörnustu andstæðingarnir, sem nokkra sanngirni höfðu að bera, urðu að játa það a. m. k. fyrir sjálfum sér að Ostnir menn lifðu fegursta b'finu. Þetta er beinasta og sigursælasta sóknarleið kirkjunnar þann dag í dag. Hver skyldi láta sér til liugar koma, að bún verði ekki að a,da ákveðnum kenningum á lofti, og að boðun orðsins sé leöni ekki ófrávíkjanleg skylda? L)g niargs konar form eru kirkjunni jafn nauðsynleg og atninn andanum í þessum lieimi. Eu kristileg kenning án kristilegs lífernis er „hljómandi Ill;*linur og livellandi bjalla“ eins og Páll postuli bélt fram stra.\ { upphafi. , Hg þeim mun skrautlegri sem lielgiklæðin eru og messu- songvamir margbreytilegri, eykst liættan á því, að þetta verði eius eins og íburðarmiklar umbúðir um tiltölulega lítið-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.