Kirkjuritið - 01.10.1972, Page 46

JÓHANNES TÓMASSON, stúdent:
Dagbókarbrot frá SUM ”72
Fimmtudagskvöldið 27. júlí var saman kominn á afgreiðslu Loftleiða hópuf
af ísiendingum, sem voru á leið til útlanda. Menn hafa eflaust farið út mis-
jafnra erinda, en þessir 32 voru saman í hóp ó leið á kristilegt mót framhalds-
skólanema, sem halda ótti í Finnlandi. Það heitir fullu nafni Nordiskt skolung-
domsmöte pa biblisk grund, skammstafað SUM — ’72. Þessi mót hafa verið
haldin árlega í ein 5 ár til skiptis á Norðurlöndunum, nema á íslandi. Þetta er
í fyrsta sinn, sem íslendingar taka þátt í mótinu, og var hópurinn skipaður fe'
lögum úr Kristilegum skólasamtökum í Reykjavík, KSS. Fararstjóri okkar var séra
Jónas Gíslason, sóknarprestur í Grensássókn, en hann var lengi prestur í Kaup'
manahöfn og er því hnútunum kunnugur á Norðurlöndum. Hér birtast nokkur
dagbókarkorn frá þessu ferðalagi.
STUTT FERÐASAGA
Og víkjum þá aftur að ferðahópnum.
Við máttum bíða lengi vel eftir flug-
vélinni, og klukkan var orðin átta
á föstudagsmorgni, þegar við lent-
um í Kaupmannahöfn, flest eftir lít-
inn svefn. Við skoðuðum borgina á
föstudag og laugardag, fórum þetta
venjulega, í dýragarðinn, Tívolí og
búðir. Eldsnemma á sunnudags-
morgni vorum við komin niður að
höfn og œtluðum með „flyvebádene"
til Málmeyjar. Þarna voru og komnir
nokkrir Danir, sem voru einnig á leið
til Nykarleby í Finnlandi sömu erinda
og við. Síðan var áœtlað að aka
til Kappelskar, sem er ferjubœr
nokkru norðan við Stokkhólm, og
taka ferju yfir til Finnlands. Ferðin
norður um Suður-Svíþjóð gekk
við rétt stönzuðum til að borða o.þ-h-
Það var gaman að aka þarna. Okk-
ur þótti tilbreyting í að hafa °H
þessi tré, a.m.k. framan af. Þó er
öllu fallegra í Finnlandi, landið er
hœðóttara og útsýni meira þrátt fyr,r
skóginn.
Á ferjunni frá Svíþjóð til Finnlands
bœttust Norðmenn í hópinn og taldi
hann þá um 400 manns. Þeir Norð-
menn, frœndur vorir, voru mjo9
hressilegir, og þegar þeir sáu |S'
lenzka fána, sem sum okkar baro
á erminni, hrópuðu þeir: ,,Heja ls'
land!" Og við reyndum að tala v'®
236