Kirkjuritið - 01.12.1972, Blaðsíða 60

Ágúst H. Bjarnason haft bœði bein
og óbein óhrif á það, að guðfrœði
og trúarlíf Magnúsar Eiríkssonar
varð viðfangsefni hans, er hann rit-
aði doktorsritgerð sína, sem hann
varði 19. janúar 1939, — fyrstur
íslenzkra guðfrœðinga til að taka
doktorsgráðu við okkar unga há-
skóla.
Eitt af megin-áhugamálum dr. Ei-
ríks Albertssonar voru tengsl kirkj-
unnar við skólana, og í því sá hann
eina þýðingarmestu leiðina til að
byggja upp kristna menningu í land-
inu. Snemma á starfsaldri sínum fór
hann utan, til Norðurlanda og Þýzka-
lands, og kynnti sjer þá meðal ann-
ars Sigtuna-stofnunina í Svíþjóð, og
varð mjög snortinn af því starfi, er
þar fór fram undir forystu Manfred
Björquist. Þegar heim kom, flutíi
hann fyrirlestra og skrifaði greinar
til framdráttar því áhugamáli sínu
að koma upp svipuðum skóla á ís-
landi. Helzt á Þingvöllum, þar sem
bœði hafði fram farið stofnun þjóð-
veldisins og kristnitaka landsmanna.
Sjálfur hafði dr. Eiríkur reynslu sem
kennari og skólastjóri. Hann var
skólastjóri Hvítárbakkaskólans árin
1920-23 og hafði unglingaskóla á
prestssettri sínu 1923-26. —
Eins og vœnta mátti um mann
með áhuga á vísindaleegri guðfrœði,
hafði dr. Eiríkur löngun til að kom-
ast að þeirri menntastofnun þjóðar-
innar, sem helzt á að hafa slíkt
með höndum. Um það leyti, sem dr.
Eiríkur hafði tekið doktorsgráðu sína,
voru uppi raddir um það, að við
guðfrœðideildina þyrfti kennslu í
samanburðarfrœði trúarbragða
(comparative religion). Hafði nú dr-
Eiríkur mikinn hug á að búa sig
undir slíkt starf og hafði fengið ut-
anfararstyrk frá kirkjumálaráðuneyt-
inu. Auk þess œtlaði ráðuneytið að
láta annast þjónustu prestakallsins
honum að kostnaðarlausu, meðan
hann vœri utan lands. Þegar dr. Ei-
ríkur var nýbúinn að þreyta sitt
doktorspróf með mikilli sœmd, fluttl
hann sex fyrirlestra um frumkristn-
ina snemma árs 1940. En einmitt
um þetta leiti skeður það, sem ger'
breytir allri framtíð prestsins á Hesti-
Þá hefjast þau veikindi, sem á fáum
árum gerðu hann óstarfhœfan, P°
að hann hjeldi embœtti til iun'‘
mánaðar 1944.
í prestsstarfi sínu hafði dr. Eirík-
ur verið vinsœll og notið mikils álits
meðal stjettarbrœðra sinna. Hann
starfaði ötullega í Hallgrímsdeil
Prestaf jelags (slands, og prófastur
Borgarfiarðar-prófastsdœmis var
hann um skeið. Hann ritaði fjöl 0
greina í tltmarit og blöð.
Dr. Eiríki auðnaðist ekki að sia
;ignast hliðstceðu
kki
Sigtunaskólann
hjer á landi. Honum auðnaðist e
heldur að starfa við guðfrceðidei
Háskólans. Ritstörfum hjelt hann Þ°
áfram eftir að heilsan tók að dvína'
og þegar hann var orðinn sjúklinð
á Vífilsstöðum, hjelt hann um ske'
uppi námsflokkastarfi fyrir þá, s
fœrir voru um að taka þátt í s^ U,
m eSo|
flokki
nú
hefir borið hróður íslands til
landa. Þótti honum áreiðanlega v
um að hafa átt þar hlut aS.
Á Vífilstöðum var hann
þeirra, sem fremstir voru
við stofnun Reykjalundar, sem
346