Kirkjuritið - 01.12.1972, Blaðsíða 83

oss auk þess hvers konar orsök til
að setja slíkt traust og trú ó hann.
Er það ekki hryggilegt og hörmulegt,
Qð djöfullinn eða maður, sem skipar
ekkert og heimtar ekkert og lofar
aðeins og gefur fyrirheit, er settur
ofar Guði, sem lofar, krefst og skip-
ar, og meira er vœnt af honum en
Guði sjólfum? Vér œttum með réttu
að blygðast vor og taka þá til fyrir-
myndar, sem treysta djöflinum eða
^önnum. Því að reynist djöfullinn,
sem er illur, lyginn andi, öllum þeim
trúr, sem bindast honum, hve miklu
fremur, já, einungis, mun algóður,
sannorður Guð halda trúnaðinn, ef
honum er treyst. Rikur maður treystir
°9 reiðir sig á auð sinn og eignir,
°9 það stoðar hann, og vér viljum
ekki treysta á hinn lifandi Guð og
reiða oss á, að hann vilji og geti
Málpað oss? Sagt er: Eignir veita
ðrœði (Gut macht Mut). Satt er það,
eins og Barúk skrifar í 3. kap., að
9y|l sé hlutur, sem menn treysta. En
miklu meira er það hugrekki, sem
f'inn œðsti, eilifi auður veitir, sem
menn reiða sig ekki á, heldur aðeins
börn Guðs.
27. þótt ekkert mótlœti neyddi oss
nú til að ákalla nafn Guðs og treysta
°num, vœri syndin þó eftir og
ncegði til að venja oss við þetta
Verk og knýja til hans. Því að synd-
'n hefur setzt um oss með þrjá öfl-
u9o, mikla heri. Sá fyrsti er vort
f'9'6 hold, annar heimurinn, hinn
bri6ii hinn illi andi. Þeir ráðast á
°Ss og herja án afláts. Þannig gefur
n tilefni til að vinna góðverk án
?. 6ts< þ.e. að berjast við þessa
fiendur
og syndir. Holdið leitar nautn-
ar og hvíldar. Heimurinn leitar eigna,
hylli og heiðurs. Hinn illi andi leitar
drambs, frœgðar, sjálfsánœgju og
fyrirlitningar á öðrum.
Allt er þetta svo voldugt, að hvert
þeirra nœgir til að vinna á manni.
Og vér getum þó engan veginn unn-
ið á þeim nema með því að ákalla
hið heilaga nafn Guðs í traustri trú,
eins og Salómon segir í Orðskvið-
unum 18: ,,Nafn Drottins er sterkur
turn. Þangað hleypur hinn réttláti og
er þar öruggur." Eins Davið í Sálmi
118: „Ég lyfti upp bikar hjálprœðis-
ins og ákalla nafn Drottins." Sömu-
leiðis Sálmur 18: „Lofaður sé Drott-
inn, hrópa ég, og ég frelsast frá
óvinum mínum." Þessi verk og nafn
Guðs eru orðin oss ókunn, vegna
þess að vér höfum ekki vanizt þeim,
aldrei barizt alvarlega við syndina
vér höfum aðeins lagt stund á þau
og ekki þarfnazt nafns hans. Þ.e.a.s.
verk, sem vér höfum sjálfir fundið
upp á, þau, sem vér höfum getað
unnið með vorum eigin kröftum.
28. Það eru einnig verk þessa
boðorðs, að vér eigum ekki að við-
hafa heilagt nafn Guðs til að blóta,
bölva, Ijúga, fremja fjölkynngi og
misnota það á annan hátt. Það eru
mikilvœgir hlutir og alkunnir. Þessa
synd hafa menn ncer eingöngu rœtt
í þessu boðorði. Einnig felst i því,
að vér eigum að vara aðra við að
Ijúga, blóta, svíkja, bölva, galdra og
syndga á annan veg með nafni Guðs.
Þar gefst mikið tilefni til að gjöra
gott og aftra illu. En mesta og lang-
erfiðasta verk þessa boðorðs er að
vernda hið heilaga nafn Guðs fyrir
öllum, sem misnota það með and-
369