Kirkjuritið - 01.12.1972, Blaðsíða 27

Prestana og tók þó til bœna. —
Mér finnst það einkennilegt, að í
það er alltaf vitnað Þorsteini til
hróss, hvað hann hafi verið mikið
a móti prestum og trúmólum, en
Það er aldrei minnzt ó hitt, hvernig
Þann var orðinn seinast. Hann orti
nú sólm ó banasœnginni.
-— Manstu, hvernig hann byrjar,
Sa sólmur?
— Nei, ég man það nú ekki, en
Þann orti þessa vísu líka — ó bana-
scenginni:
--Og nú fer sól að nólgast œginn,
og nú er gott að hvíla sig
og vakna upp aftur einhvern
daginn
með eilífð glaða kringum sig."
Mér finnst þetta ekki lýsa neinni
vantrú.
Ég get sagt þér eina sögu um
Matthías og séra Skúla: Matthías
Þernur einhvern tíma að Breiðaból-
st°ð, og þó er mamma úti ó túni
UJeð vinnukonunum. Þó segir Matt-
'Qs: „Mikið er það, séra Skúli, jafn
akur maður og þú ert, að þú skulir
ata dóttur þína ganga í öll verstu
Verk með vinnukonunum."
--Ekki er víst, að það sé svo illa
^ert-" segir séra Skúli. „Það getur
Ve' skeð, að hún komist einhvern
'lrna í þó stöðu, að hún þurfi þess
ag kunna verkin." — Þeir voru
^attúrlega ekkert ósóttir þó, bœtir
alldór við og smóhlœr.
, , Mér skilst nú, að séra Matt-
'Qs hafi metið séra Skúla.
— Jó-jó, hann talar ókaflega
virðulega um séra Skúla og eins um
þœr sysíur, konu hans og systur
hennar, Ragnheiði, sem var móðir
Gríms í Kirkjubœ, Þorsteins ó Mó-
eiðarhvoli og þeirra systkina allra.
Hann sagði, að þœr hefðu verið
eins og enskar hefðarkonur. Það var
alltaf vitnað í það um konuna ó
Móeiðarhvoli, að hún hefði komið
oftar í hesthúsið heldur en í fjósið.
Hún var svo mikið fyrir hesta, enda
urðu þeir hestamenn, afkomendur
hennar.
Tamur er barnsvani
— Þú hefur nú verið alinn upp í
kristinni trú? segi ég.
— Jó, það held ég óreiðanlega,
anzar Halldór, og líklega þykir
honum spurningin ekki hóttvls eða
spakleg.
313