Kirkjuritið - 01.12.1972, Blaðsíða 81

Qnnarra eftir geðþótta sínum og
srnekk, svo að enginn getur talað
9egn þeim nœgjanlega og enginn
varazt þau. Þetta hafa allir spámenn
við að etja og allir látið lífið
fyrir, aðeins vegna þess, að þeir
höfnuðu þessum verkum, sem menn
höfðu fundið upp sjálfir, og prédik-
uðu aðeins boðorð Guðs. E inn þeirra
-ieremías, segir: ,,Svo segir Drottinn
hersveitanna, ísraels Guð: Bœtið
brennifórnum yðar við sláturfórnir
yÖar og etið kjöt, því að ég hef
ekkert talað til feðra yðar né boðið
Þeim nokkuð, þá er ég leiddi þá
^urt af Egyptalandi, um brennifórnir
°9 sláturfórnir, en þetta hef ég boðið
þeim; Hlýðið minni raustu, þá skal
®9 vera yðar Guð, og þér skuluð
vera mín þjóð, og gangið jafnan
a þeim vegi, sem ég býð yður." (Jer.
'21-23). Og V. Mós. 12: ,,Þú skalt
ekki gjöra það, sem þér rétt og
9°ft þykir, heldur það, sem Guð
P'nn hefur boðið þér."
Pessi og óteljandi svipuð orð eru
S°9Ö til þess að hrífa mennina ekki
? e'ns frö syndunum, heldur og frá
Peim verkum, sem þeim þykja rétt
°9 góð, og til að beina þeim aðeins
' einfaldri merkingu að boðorðum
ös, svo að þeir gœti þeirra einna
°9 œtíð vandlega, eins og skrifað
Stendur í II. Mós. 13: „Og þetta
vera þér til merkis á hendi
nni 0g til minningar milli augna
u'nna." Og Sálmur 1: „Réttlátur mað-
r' sem hugleiðir lögmál Guðs dag
°9 nótt."
^v' ad vér höfum meira en nóg
of mikið að gjöra, ef vér eigum
halda boðorð Guðs ein. Hann
hefur gefið oss þau boðorð, að vér
getum sannarlega aldrei verið iðju-
lausir, ef vér skiljum þau rétt, og
mœttum gleyma öllum öðrum verk-
um. En hinn illi andi, sem hvílist
ekki, rœðst á oss hœgra megin með
glœstum góðverkum að eigin geð-
þótta, geti hann ekki leitt oss til
illra verka vinstra megin. Hins vegar
hefur Guð boðið í V. Mós. 28 og
Jósúa 23: „Þér skuluð ekki víkja
frá boðum minum, hvorki til hœgri
né vinstri."
25. Þriðja verk þessa boðorðs er
að ákalla nafn Guðs í allri þörf.
Því að Guð telur nafn sitt helgað
og heiðrað mikillega, ef vér nefnum
það og áköllum í sálarbaráttu og
neyð. Loks er það og orsök þess,
að hann sendir oss mikla neyð, þján-
ingar, sálarbaráttu, jafnvel dauða,
lœtur oss auk þess lifa í mörgum
illum, syndsamlegum hneigðum til
þess að þröngva manninum og gefa
honum mikla ástœðu til að leita á
fund sinn, hrópa og ákalla nafn sitt
og vinna þannig þetta verk annars
boðorðs, eins og hann segir í Sálmi
50: „Ákalla mig á degi neyðarinnar:
Ég mun frelsa þig, og þú skalt veg-
sama mig." „Fœr þú Guði þakkar-
gjörð að fórn." Og þetta er vegur.
inn, sem þú getur komizt til hjálp-
rœðis, því að af slíku verki fœr mað-
urinn að sjá og reyna, hvað nafn
Guðs er, hve máttugur hann er til
að hjálpa öllum, sem ákalla hann.
Við það ver. mjög traustið og trúin,
sem fyrsta og œðsta boðorðið er
uppfyllt með. Það fekk Davíð að
reyna í Sálmi 54: „Þá vil ég fœra
þér sjálfsviljafórnir, lofa nafn þitt,
367