Kirkjuritið - 01.12.1972, Blaðsíða 10

predikunarstólinn og kinkaði kolli.
,,Og Plesner," tautaði hann ófram.
,,Og hér hefur kirkjufólkið setið í
sœlu og sút í 600 ór og situr hér
enn." Svo stóð hann hvatlega ó fœt-
ur og kinkaði kolli til kirkjunnar og
sagði: ,,Þú ert nógu góð, gamla
kirkja heilags Sebastíans, þú ert enn-
þó nógu góð." Svo fór hann út ón
þess að Ijúka upp dyrunum, því að
það getur hann að sjólfsögðu. Þogar
hann kom út í kirkjugarðinn, nam
hann staðar. Lengi. Hann var að
husga um þó dónu, sem svófu í
gröfunum, og um hina ungu og þó
eldri og börnin, sem svófu enn 1
rekkjum sínum. Þar stóð hann um-
kringdur öllum Vedersö-söfnuði und-
anfarinna 1000 óra. Svo hóf hann
hendurnar og sneri sér með hœgð
í allar áttirnar að sókninni með
blessunarorðin.
,,— upplyfti sínu augliti yíir þ'9
og gefi þér frið."
Þá sungu englarnir „amen" inni '
kirkjunni, og hin aldna kirkja tók
undir.
Þvi nœst snerist hann á hœl °9
hélt austur til annarra kirkna sinna
inni í landinu.
i
W