Jörð - 01.06.1943, Qupperneq 29

í þeim efnum og aðferða og sjónarmiða Heimatrúboðsins. Reyndu
þáðir að gæta hófs í orðavali, þó að Borgen gamli gæti ekki liöfuð-
setið sjálfan sig svo, að það kæmi ekki ótvirætt i ljós, að hann hafði
j-niegnustu skömm á Heimatrúboðinu“, en hann stakk þó upp á
þvi, að þeir fórnuðu sínum persónulegu sjónarmiðum, að því er
börnin þeirra snerti, og leyfðu þeim að njótast. En þar sneri
skraddarinn á liann: Þetta voru ekki þeirra „persónulegu sjónar-
nnð“, heldur almennur, hlutlægur sannleikur, er lcrafðist alls, ann-
ars vegar, og glötunarmyrkrið, iklætt ljóssins hjúp, hins vegar.
Hann mátti ekki leggja dóttur sína i þá voðahættu — hann var
skyldugur til að vernda hana frá sliku Þetta var líka hans dýr-
asta eign, svo viðkvæmt og fagurt blóm, sem honum hafði verið
trúað fyrir! „Eru þá flestir menn glataðir, — er þá Grundtvig glat-
aður?“ spyr Borgen og fylgir spurningunni svo eftir, að Pótur verð-
ur að játa, að í sínum augum sé svo. „Og þetta fáið þið afbor-
ið?!“ hrópar hinn gamli heiðursmaður upp yfir sig, gagntekinn
af viðbjóði, en heitir Pétri þvi þó, að hann skuli sjá svo til, að
Andrés fái meyjarinnar. „Hroki þinn skal bitna á þér, en ekki
hiér,“ anzar Pétur. í sama bili hringir síminn: Inga er orðin fár-
veik. Skraddarinn vegsamar náðarkraft Drottins, er ekki láti að
sér hæða. Borgen bregður: „Ertu að hælast um, að Inga er í hættu
stödd?“ — „Ég mun biðja Drottinn þess, að hann beiti þig svo
hörðum aga, sem með þarf, til að niýkja hjarta þitt,“ svarar Pétur.
»Attu við, að þú ætlir jafnvel að biðja Ingu fjörtjóns?" spyr Borgen
hás af geðshræringu og er kominn fast að Pétri. „Já, kæri Mikkel,
ef sáluhjálp þín verður ekki unnin við vægara gjaldi,“ er svar
Péturs. Bylmingshögg í andlitið á Pétri er andsvar Borgens. Þá
t>reif gamli Adam stjórnartaumana af guðslambinu í Pétri: „Þú
skalt svara fyrir þetta í réttinum, helvizk auðvaldsbullan þin!“
3. þáttur gerist á Borg. Mikkel yngri er eirðarlaus af kviða um
honu sina, er faðir hans kemur heim. Gamli maðurinn reynir að
hughreysta liann og „trúleysinginn" biður föður sinn að biðja til
guðs síns. Jóhannes býður aðstoð sína: kraftaverk, en e.r ekki
tekinn til greina. Presturinn kemur — af þvi að hann sá læknis-
bílinn við liliðið, en óveður var í aðsigi! — og er sama tómahljóðið
i honum og fyrr. Mikkel yngri kemur aftur inn og segir son fædd-
ar> — en böirnin voru bæði dætur og Borgen gamli þráði heitt, að
Inga eignaðist son,------“hann er í balanum, pabbi!“ Gamli mað-
urinn örvinglast og tekur aftur til að biðja Guð. Þá birtist lækn-
irinn — „sérfræðings“-ofláti — og segir konuna úr liættu. Gamli
maðurinn býður nú embættismönnunum að drekka með sér kaffi,
áður en þeir fari, og læknirinn beinir þeirri spurningu að borð-
nautum sínum, hvort þeir haldi kannski, að hér hafi verið um
kraftaverk að ræða. Borgen svarar, að Guð muni hafa blessað
jörð 123