Jörð - 01.06.1943, Side 69

og Hansen, nema hvað lítillæti lxans var nokkurn veg-
inn samt og áður. Enn vann „Mimir“ einar kosningar —
en næst heið hann einhvern hinn eftirminnilegasta og
sögulegasta ósigur.
Eins og gengur liafði „Mimis“-stjórnin á hinum tiltölu-
lega langa valdatíma fyllt syndamæli sinn — a.m.k. að
dómi margra, er utan við félagið stóðu. Og „Mímir“ sá
sitt óvænna, ef hann ætti að berjast einn síns liðs gegn
hinum tveimur, eins og verið hafði. Var þá tekið til bragðs
að leita samvinnu við „Gamla“, sem var töluvert fámenn-
ari en „Pip“ og þvi ekki talinn jafnsjálfsagður andstæð-
ingur. Var þessu vel tekið af „Gamla“ og náðist fullt
samkomulag um skipun embætta, enda skyldi „Gamli“
hreppa „klukkara“-emhættið, eða maður úr lionum, er
naut almennrar viðurkenningar sem einhver hreinasta
og skikkanlegasta sál á öllum Garði. „Gamla“-menn voru
niargir í veigum allharðir, eins og Hallvarður í Frið-
þjófssögu, og þótti því sumum kynlegt, að „Gamli“ skyldi
fella sig við þann mann, sem frambjóðanda sinn til æðstu
virðingastöðunnar, — en þegar „verkin tala“ er orðum
og jafnvel hugrenningum ofaukið. En þá getur það þó
komið fyrir, að í einhverjum afkima sálarinnar leyn-
ist óljós uggur ....
„Mímir“ gekk vígreifur og sigurviss til kosninganna.
Við lcosningar á Garði tíðkaðist sá háttur, að hvert
félag eða hver flokkur um sig hafði formælanda, er til-
nefndi framhjóðendur fj^rir félagsins eða flolcksins hönd
og mælti með þeim. Málsvari „Mímis“ (og ,,Gamla“) við
þetta tækifæi-i var gáfaður og geðþekkur maður, Larsen
»að nafni“, ekki mjög gamall á Garðinum, en prýðilegur
»Mímis“-maður í liugsun og framkomu og liinn liprasti
fundamaður. Atkvæði voru greidd með þeim hætti, að
gengið var úr lestrarsalnum inn í „músik“-stofuna. Nú
stingur Larsen upp á „Gamla“-sakleysingjanum til „klukk-
ara“-embættisins og segir nokkur meðmælaorð, en að því
kúnu gengur garalegur og frekur „Gamla“-leiðtogi (dreng-
Ur góður allt fju-ir það) inn í „músik“-stofuna og „Mímis“-
Jörð 163