Jörð - 01.06.1943, Qupperneq 74

sónulega að honum, svo a'ð hann varð að standa aftur
upp og leysa úr spurningum konungs viðvíkandi lionum
sjálfum. Eftir það ræddi hinn góði stúdent, kóngurinn,
sambandsmál Islendinga og Dana almennt og þó gaman-
samlega og sagði, að nú mundu raunhæfari viðhorf en
lagabókstafir tryggja samband þjóðanna, því nú rnundu
íslendingar taka að leggja------fyrir svo mikinn áburð,
að Danir mættu góðs af njóta við ræktun þeirra heiða,
sem enn væru óunnar. Hafði hinn góði stúdent, kóng-
urinn, fyrirhugaða fossavirkjun Islendinga í liuga, en
notaði hins vegar þau orð, er lielzt mættu gleðskap valda.
t>ví allir viðstaddir voru góðglaðir af Garð-„bolIunni“
og kóngurinn var nógu mikill lcóngur til að vera viðstaddur.
Svo rann upp afmælisdagur Lindarinnar og kom mönn-
um þá liálfgert á óvart, að kóngurinn lcom í eigin konung-
legu tign til að óska Lindinni til hamingju og efna loforð,
er hann gaf í veizlunni góðu, en þá sagðist liann ætla
að feta í fótspor sumra fyrirrennara sinna og gera eitt-
hvað fyrir Garðstúdenta eftirleiðis — sem sé að gefa
þeim smáupphæð til gleðskapar á hverju Lindarafmæli.
Festi nú konungur lokað umslag á liandlegg Lindarinn-
ar, en Garðbúar liorfðu á, þögulir af lotningu og liöfðu
í vetfangi gleymt öllu, er þeir liöfðu séð af lesmáli og
myndum í Klods-Hans og Blæksprutten um gjafmildi kon-
ungs. Svo kvaddi kóngur og var „ldukkarinn“ þá ekki
seinn á sér að opna umslagið og tók út tvo liundrað
krónu seðla. Eittlivað þótti ldukkarinn kindarlegur á svip-
inn, fyrst á meðan hann var að fitla við seðlana, og sló
snöggvast á djúpri þögn. Þá stakk einhver léttlyndur ná-
ungi upp á því, að sírnað yrði eftir smurðu hrauði úr
næsta matsöluhúsi, og var gerður að því góður rómur
og tók nú aftur að færast yfir liinn rösldegi Garðbragur.
Fengust þannig þrjár brauðsneiðar á mann. Var svo i
snatri samþylckt, að kaupfélagið skyldi leggja til vindla,
en læknisfræðistúdentarnir liöfðu komið sér saman um
að bjóðast til að útvega brennivin. Var þvi auðvitað tek-
ið með fögnuði. Og hurfu þeir þá allir með tölu og sáust
168 JÖRÐ