Jörð - 01.06.1943, Blaðsíða 76

Og það er von okkar, að l'rásögn okkar leiði til þess, að
menn reyni að gera sér grein fj’rir þeim orsökum, er
drógu til þeirra mistaka, sem hér hefur lýst verið, svo
að hægt verði að varast svipuð víti á ókomnum tímum.
Vafalaust er ófarnaður sá, sem átt hefur sér stað, runn-
inn af fleiri en einni rót. En færri mundu skiphrotin
liafa orðið, ef stúdentarnir hefðu lilolið fullkomnara og
raunliæfara uppeldi en oft og tíðum var um að ræða
i skóla liér á landi. Einkum hefði verið vel til fall-
ið, að húa þá sérstaklega undir þann vanda að dvelja
árum saman i framandi landi með þjóð, er hefur menn-
ingu að ýmsu leyti ólíka vorri. Einnig liitt, að reyna að
húa þannig um hnútana í hvert einstakt skipti, að ytra
væri tiltekinn ráðsettur maður, með hæfilega aðstöðu,
heinlínis til þess ráðinn, með einum eða öðrum hætti, að
veila „rússanum“ viðtöku og hvers kyns fyrirgreiðslu
og sjá um það, að hann kæmist þegar i réttan og heppi-
iegan farveg, en lenti ekki utan vega i fyrstu hyrjun, til
þess svo að lenda jafnskjótt í einhverjum villuskorning-
um, sein erfitt er að hafa sig nokkurn tíma upp úr. Það
iná kynnast ýmsu skemmtilegu og drengilegu og mcira
að segja fögru í slíkum skorningum, en þeir leiða þó
að jafnaði í áttina frá takmarkinu.
Nú taka íslenzkir stúdentar að dreifast um ýmis lönd
iEvrópu og Ameríku. Skólar og aðrir aðiljar verða að
gera það, sem i þeirra valdi stendur, til þess, að á meðal
þeirra námsmanna verði sem fæstir, er bregðast vonum
vandamanna sinna og æskuhugsjónum sjálfra sín.
GÖMUL VÍSA.
Aftangeislar gylla hlíð,
gengur sól til viðar.
Sumarnóttin, sœl og blíS,
sorg og ]irautir friðar.
170
JÖRÐ