Jörð - 01.06.1943, Síða 91

hver „batt“ þá utan þeirra eiginn vilji? Er þá annað líklegra
en að þeir telji sig aftur „bundna“ hvenær, sem þess yrði óskað
á ný — i Moskva? — Kommúnistar bera sjálfum sér vitni með
þvi, hve létt þeim veitist að tala um „liúsbændur“.
13 ITSTJÓRI JARÐAR hefur fulla ótrú á því að reyna að reka
* illt út með illu. Hann hefur ótrú á því, að hver reyni að
krafsa sem allramest til sjálfs sín án tillits til annars og annara —
hvort heldur sem krafsendur eru „burgeisar“ eða verklýðssamtök.
Hann trúir á skyldu og hæfileika mannsins til að taka félagsleg
tillit og sýna sanngirni. Hann trúir á skyldu og máttuleika þess
að gera þjóðfélagið að réttarríki með óhlutdrægan úrskurðaraðila
— í stað þess, að nú er það nánast vé fyrir varga eina. Ritstj.
hefur fulla ótrú á afleiðingum þess að spilla vinnuhollustu og þegn-
skap þeirra, sem starfa fyrir kaup, og álítur það heilaga eðlis-
skyldu gagnvart þjóðfélaginu, sjálfum sér og lífinu yfirleitt, að
vinna hvert verk af trúmennsku. Ritstj. álítur, að það sé í eðli
sínu þjóðfélagsleg skylda, að hafa á hendi fullt starf fyrir það
kaup, sem þjóðfélagið er fært um að greiða, og að það verði að
vera ekki einungis „samningsmál aðila“, heldur og, þegar svo ber
undir, úrskurðarmál ríkisvaldsins, hvað sanngjarnt sé og fært í
þeim efnum. Og ritstjóri JARÐAR álítur, að sé allt þetta í lagi, þurfi
enginn að ætla, að á löngu líði, áður en það í hugsjónum Kommún-
ismans, sem í samræmi er við eðli lífsins, verði komið í almenna
framkvæmd, — en hefur hinsvegar enga von um þann árangur
eftir aðferðum mannspillingarinnar, sem Kommúnistar utan Rúss-
lands treysta svo mjög á. Ritstjóri JARÐAR álítur, að ríkinu beri
— í sambandi við framanskráð — skylda til að ábyrgjast hverjum
þegni fulla atvinnu og þau kjör, að stundi Iiann heiðarlega vinnu
á heiðarlegan hátt, þá beri hann a.m.k. úr býtum það, er til þarf,
að hann geti lifað heilsusamlegu lífi (með fjölskyldu sinni) og
komið börnum sínurn til þeirra mennta, sem hæfileikar þeirra
segja til um.
Ef vér íslendingar gerum þjó'ðfélag vort að stjórnskipulegu réttar-
riki, þó að til bóta standi í ýmsum atriðum, þá skal það ásannast,
að allt þetta kemur fyrr en varir. Og þjóðfélagið mun megna að
standa undir þvi, er allir starfa af þegnskap og hollustu. K r i s t-
•nni þjóð er þetta engin ofætlun. Þess vegna: Þjóð-
kollir menn! Verið kristnir — og látið þjóðfélagið sem slíkt styðja
af alefli kristindóm í landinu. — Að svo mæltu vil ég hér með þakka
hr. Haraldi Guðnasyni hjartanlega fyrir að hafa með bréfi sínu
vakið mig til athugunar á þvi að lýsa yfir i JÖRÐ margra ára
pólitiskri trúarjátningu minni.
JÖBÐ
Bjöm O. Björnsson.
185