Eimreiðin - 01.01.1924, Qupperneq 30

26
RÆÐA Á ÁLFASKEIÐI
eimreiðin
hafa verið stignir af karlmönnum einum og aðrir af konun1
einum, og öll þekkjum við mörg dæmi þess, að stúlkur getl
skemt sér við að dansa saman þar sem piltar eru ekki, e^a
piltar þar sem stúlkur eru ekki. Eg held að dansinn sé su
alþjóðaskemtun, sem hann hefir verið og er, fyrir þá sök fYrS*
og fremst, að hann er hentugt form fyrir samhreyfing og þar
með sam/íf manna, hvort sem þeir þekkjast mikið eða
hvort sem þeim er margt eða fátt sameiginlegt annað en
»vitið í fótunum*. Um dansinn á það við að:
„Maðurinn einn er ei nema hálfur,
með öðrum er hann meiri en hann sjálfur".
Danssalurinn er lifandi eftirmynd geimsins, þar sem ótal sól
kerfi svífa hvert um annað með lögbundnum hætti, og hver*
tvístirni eða tvímenni í danssalnum lifir ekki að eins sínu l'f'-
heldur og heildarinnar sem það hrærist í. Hin fjöruga hátt"
bundna hreyfing dregur af mönnum slenið. í dansiðuna ge*nr
hver sem dansa kann fleygt sér formálalaust með lífi og sa ’
og þess vegna er dans sú skemtun, er helst er tiltæk og slS
bregst á samkomum manna. Eg held það sé því mjög u1'5
ráðið að amast við dansi á skemtisamkomum, en hitt ber uo
um andlega fátækt, ef menn geta ekki skemt sér við fle'ra'
Auk þess má ekki gera ráð fyrir að allir dansi, en á hverjuu1
gleðifundi ætti að vera eitthvað, er allir ættu jafnmikinn þútt 1
eins og dansendur í dansinum. Þessa er ekki gætt sem skyld1-
Allur fjöldi manna kemur á skemtifundi með þeirri hugsun'
að aðrir eigi að skemta þeim. Þeir koma til að hlusta a
ræðumenn eða söngmenn, horfa á íþróttamenn o. s. frv-> en
ekki til að gera neitt sjálfir. Þeir vilja þiggja alt, en ehke
gefa. Þetta er óheilbrigt. Það er sníkjulíf. Heilbrigt samlíf er
fólgið í hvorutveggja, að þiggja og gefa, og þessvegna Æ
hver sem kemur að eiga sjálfur einhvern þátt í því, sem ger
ist. Nú get eg varla hugsað mér nema eitt, sem allir gstu
lagt sinn skerf til, en það er að ganga. Þess vegna virð'
mér, að hver skemtifundur úti við og hvarvetna þar, selU
svigrúm er nóg, ætti að byrja með samgöngu eða skrúðgöuS11
og sameiginlegum söng allra, sem tekið geta undir lag. hiver
sem gengið hefir í syngjandi fylkingu veit, að því fylgir ein