Eimreiðin - 01.07.1924, Qupperneq 127

EIMREIDIN
RITSJÁ
319
Sogur, og segir safnandi í formála, aö þær séu „einvöröungu innlendir,
sannir viðburÖir". Safnandi skiftir sögunum í svefnsýnir og draumspár
(er> þar undir teljast draumvitjanir, draumvitranir, ýmsar bendingar, váboð
°9 frá þeim dánu), fyrirburði og fyrirboða (þar undir teljast aösóknir og
turður) og fyrirsagnir og forspár; er þeim kafla skift í fernf: sagnir um
forspáa og fjarsýna menn, fjarsýna og ófreska, framsýna og ófreska og
ófreskismenn að eins. Orkar jafnan tvímælis hvernig skifta skuli þjóö-
Sognum svo að rétt sé, þvt ærið oft vill svo verða, að sagan geti talist til
fleiri en eins flokks. Þannig munu t. d. forspáir menn og fjarsýnir oftast
emnig vera ófreskir. Skifting safnanda virðist þó hafa tekist vel í þeim
hluta safns þessa, sem út er kominn. En safnið er geysistórt og merki-
Ie9t. Er að eins um áttundi hluti þess útkominn. Svo góðar heimildir eru
fyrir sumum þeim sögum, sem í þessu hefti birtast, að telja má víst að
9erst hafi. Er eftirtektavert hve flestu ber hér saman við þá reynslu, sem
sú!arlífsrannsóknir síðustu ára hafa fært oss. Mætti það teljast mest furð-
an> ef öll sú reynsla, ekki að eins vísindamanna þeirra, sem rannsakað
hafa dulræn fyrirbrigði, heldur og reynsla þjóðanna í þessum efnum á
óllum öldum, væri blekking tóm. Ef slfk furða ætti sér í raun og veru
stað, væri kipt burt þeim grundvelli, sem alt líf vort hvílir á bæði í trú,
uisindum, verklegum efnum og öðru. En það er eitt af einkennum vorra
'1Ina, að þekking og trú eru að samlagast meira en áður. Þessa gætir og
a sviði þjóðsagnanna eins og annarsstaðar. Þjóðtrúin er að færast í átt-
lna ti! þekkingar og reynslan að verða að vísindalega sönnuðum stað-
revndum.
I safni Sigfúss mun nokkurt efni fyrir báða þá flokka manna, sem
óulraenum fræðum unna, þá sem vilja fá efnið í búningi þjóðsagnanna,
en aefa minna um nákvæmni og heimildir, og þá sem vilja fá efnið stað-
íest og nákvæmlega í letur fært, svo hafa megi hliðsjón af í rannsóknar-
'e9u augnamiði. Mun safnandi þó ekki gera neina kröfu til þess, að safn
Þetta sé metið á aðra vog en aðrar fslenzkar þjóðsögur, sem út hafa
k°mið áður. Það er mikið verk, sem Sigfús lætur eftir sig, þar sem er
Þióðsagnasafn hans. Með því hefur hann unnið sér heiðurssess við hlið-
’na á Maurer, Jóni Árnasyni, Olafi Davíðssyni og öðrum þeim, sem með
eliu sinni og áhuga hafa varðveitt þjóðsagnaauð vorn frá glötun. Sv. S.
HÁVAMÁL INDÍALANDS (Bhagavad-Oita). Þýtt hefur Sig. Kristófer
^tvrsson. Rvík 1924. Fyrir alllöngu var það kunnugt orðið meðal vest-
r®nna þjóða, að ýms helgirit, að mörgu leyti ekki ómerkari en trúbók