Eimreiðin - 01.10.1925, Blaðsíða 15

E|MReiðim
„VERTU H]A OSS“
299 •
S^um atburðum sem þessum. En nú er það hygnari maður,
sem brosir, og ég vona, að það sé auðmjúkari maður. Nú
r°si ég, af því að ég veit, að það er satt, sem fólkið er að
Se9ia. Þetta eru hreinskilnir, skarpgreindir menn, sem elska
Satmleikann og hata lygar. Þeir eru engir draumóramenn.
.9 ég trúi þeim líka vegna þess, að ég get sjálfur, úr minni
e,9m reynslu, tvöfaldað í öllum atriðum það, sem þetta fólk
e‘Ur af sinni reynslu að segja«.
^essar sögur, sem ég hef sagt ykkur, hef ég tekið úr bók-
í*111, Ég hefði ekki þurft að sækja þær í neinar bækur. Ég
e‘ fengið mjög mikið af slíku frá fyrstu hendi, frá mönnurm
Sem fyrjr reynslunni hafa sjálfir orðið. Ég ætla að segja ykkur
6,11 dæmi að eins. Síðasta daginn, sem ég var í Danmörk á
asta ári, í byrjun vetrarins, átti ég langt tal við danskan
presf- Hann er einn af þeim mönnum, sem ég hef kynst og
!n.e/ hafa þótt yndislegastir. Hann er fullur af mannúð og
'aslyndi og sannleiksást og trú, hygginn maður og fluggáf-
^Ur- Hann sagði mér, að aldrei liði svo nokkur dagur, að
nn heyrði ekki rödd úr ósýnilegum heimi. Þessi rödd skiftir
r af nærri því öllum hans athöfnum. Hún hefur meðal ann-
^ s sfórmikil áhrif á prédikanir hans. Sérstaklega varar hún
aun við öllu því, sem geti orðið honum til meins. Hann
hefim
skilið,
með
skki ætíð hlýtt röddinni. Hann getur ekki æfinlega
hvað geti verið að óttast, þegar röddin hefur verið
k smar viðvaranir. Og honum er ógeðfelt að láta utanað-
^ndi áhrif stjórna fyrirætlunum sínum og gerðum, án þess
alú hann kali fu^an skilning á því, sem hann er að gera. En
bá T1 kelur t>ruSðisÉ að þegar hann hefur óhlýðnast röddinni,.
þ a‘a hlotist af því óþægindi, og stundum alvarlegar hættur.
fUrðarna leynir það sér ekki, að sambýlið við annan heim er
. u náið. Hann er ekki í miklum vafa um það, þessi vinur
það ’ a^ 9uð er hjá honum. Hvernig sem guð kann að vera
með öðrum hætti, þá er hann það að minsta kosti þann
fót’,a5 eiga hjá honum fulltrúa sinn, sem vakir yfir hverju
SVo^i hans og handtaki. Það er vakað yfir oss öllum, að
Urti m'klu leYti. sem unt er, að svo miklu leyti, sem við gef-
sjálfir skilyrðin til þess. Faðir vor á himnum fer ekki íí
ann9reinarálit.