Eimreiðin - 01.10.1925, Qupperneq 76

360
HVAÐ ÆTLI BISKUP SEGI?
EIMREIDIN
»Vinnið þér við skriftir?« spurði hún.
Calvin stamaði, að svo væri, en altaf var honum að verða
það erfiðara og erfiðara að játa fyrir þessari töfrandi veru>
að hann væri prestur við Meþódista-kirkjuna í Belvedere.
Þegar borga skyldi reikninginn, veitti Calvin því eftirtekt,
hve kæruleysislega hún fleygði ríflegum drykkjuskildingum 1
þjóninn, sem varð allur að einu brosi. Þegar hún þvínæst stóð
upp frá borðinu, staulaðist Calvin einnig á fætur. Hún hikaði
augnablik, en sagði síðan:
»Ef yður sýnist svo, getið þér komið og kveikt yður í vind'
lingi með mér úti á útsýnispallinum —«.
Calvin eldroðnaði út undir eyru og stamaði: »Nei, þakka
yður fyrir. Ég hef annað að gera«. Hún leit á hann með vaU'
þóknunarsvip, en sagði svo brosandi: »Mér skilst þá, að Þer
hafnið boðinu«, og í sömu svipan var hún horfin.
Calvin var að fást við stólræðuna sína. En einhvern vegmn
átti hann bágt með að halda sér við efnið. Hann hafði ávak
talið pappírsvindlinga-reykingar stórsynd, og honum hraus
hugur við, að hinar fögru varir hennar skyldu láta saurgast a
öðrum eins óþverra. Hvert var mannkynið að villast? spu^1
hann sjálfan sig, en fann enga lausn. Þreyttur og örvæntmS'
arfullur fór hann í rúmið.
/ L
Morguninn eftir ruddist Muriel Haughton á náttkjólnum u
úr klefa sínum og inn í búningsklefa kvenna. Þar voru fjóral
konur fyrir, svo hún komst ekki að til að þvo sér og gre$a’
Hún leit á armúr sitt. Klukkan var orðin átta, og hún var
svöng. Muriel var skjótráð stúlka og snaraðist þegar í næs*3
vagn, og komst fljótt að raun um, að í búningsklefanum Þal
myndi hún ekkert þurfa að bíða. Hún burstaði hár sitt oS
greiddi vandlega og komst að þeirri niðurstöðu, að hún kk
vel út þrátt fyrir ferðalagið. Eftir klukkutíma bjóst hún við a
vera komin heim til foreldra sinna í Berkeley. Og hún brost1’
þegar hún hugsaði til þess, hve hissa þau myndu verða, er
hún tæki að segja þeim frá öllum skemtununum í New-Vor •
Lestin hafði staðnæmst einu sinni eða tvisvar, á meðan huU
var þarna inni í klefanum, en hún hafði ekki veitt því nelIia
nánari eftirtekt. Óljóst varð hún þess samt vör, að verið var
að tengja vagna eða krækja sundur einhversstaðar í lestinnl'