Eimreiðin - 01.10.1925, Qupperneq 99

EimReiðin
RITSJA
383:
®^r' skólum. Hún er prýðilega skýrt og glögt samin og bætir úr til-
lnnanlegri þörf, þar sem handhæga kenslubók í þessum greinum móður-
áisins hefur vantað til þessa. f setningafræðinni hefur höf. lagt sér-
a^a áherzlu á að skýrgreina sem flest málfræðihugtökin þannig, að ekki;
1 v*lt eða ruglast í hugum nemenda. Margar þessar skýrgreiningar eru
x vll r 5 ^
°S betri en vér höfum áður átt að venjast. Hverri skýrgreiningU'
13 dæmi úr málinu tii staðfestingar. Greinarmerkjafræðin ætti að geta.
rni^ í veg fyrir þann glundroða á setningu greinarmerkja, sem nú er
alsengur I fslenzku ritmáli. Vafalaust geta orðið skiftar skoðanir um.
Yms
völl
að
srnáatriði, en höf. hefur með bók þessari lagt svo traustan grund-
Undir greinarmerkjasetningu í íslenzku máli framvegis, að allir ættui
9etn komið sér saman um hann. Bók þessi verður vafalaust innan
^ n'nis f höndum hvers einasta kennara í landinu, en ætti einnig að-
^Wast f hendur hverjum þeim manni, sem vanda vill mál sitt í riti. —
er maður, þótt ekki hafi nofið mentunar, getur haft full not greinar-
n'erhjafræðinnar, og getur hún komið mönnum að sama haldi við setn-
Hlgu .
sreinarmerkja og t. d. stafsetningarorðabók við réttritun. Sv. S.
Ki
Lö
°S b;
er
l'stín Sigfúsdóttir: GESTIR. Skáldsaga. Ak. 1925.
°nS skáldsaga eftir konu í sveit, sem kvað önnum kafin við bústrit •
®iarstörf, en vinnur að ritstörfum í hjáverkum, og helzt um nætur,..
^ a^r’r hvílast. Saga þessi gerist í sveit og er um sveitafólk. Hún hefur
®a S°öa kosti og einnig nokkra ókosti. Persónurnar eru skýrar. Þær
o a oss ljósí fyrir hugskotssjónum: Margrét húsfreyja, svarkur, dugleg
b ráðrík, gufan ]ón bóndi, Jónki og Lilla, hann þynningur og fljótur til,
S'ysgjörn og geðug, Þóra, með hjartað fult af heftum þrám og von-
sem fá útrás við samvistir þeirra Gríms, niðursetningsins, sem vill
leiösögn hlíta og forðast allar almannaleiðir, en verður að Iokum
reYta alveg um lífsskoðun og öðlast sáluhjálp fyrir umönnun Þóru
að b.
°9
°arátt;
vrinn
ast- Alt eru þetta góðar mannlýsingar og efnið sígilt, þar sem er
^lsa.
'ök
a mannanna, gestanna hér á jörð, við hið lægra eðli sitf. Höfund-
a einnig til stílgáfu og andagift. Nægir að benda á kaflann: Nóttin
Okostir sögunnar gera einkum vart við sig, þegar höf. sleppir
Ijj Um a^ persónum sínum og fer sjálf að rökræða um ýms vandamál
s' Þetta kemur fyrir á stöku stað. Vmislegt er óeðlilegt við samband
]ónka
og Margrétar húsfreyju. í fyrri hluta sögunnar er það
t>eirra
Sefið ; ,
ilam S1<vn’ 30 þau hafi verið að draga sig saman og Margrét haldið
^tá ]óni, manni sínum, en síðar kemur það í Ijós, að það var að>