Eimreiðin - 01.01.1938, Blaðsíða 127

EiMIIEIÐIN
MIKLABÆJAR-SÓLVEIG
105
fólki — 0g það duglegu fólki, því að hingað ráðast engir am-
lóðar. Maddaman og séra Oddur geta altaf valið úr hjúum.
(Maddaman kemur upp á loftið.)
Maddaman: Nú! Ég hélt hann Gísli. litli væri hérna uppi.
Guðlaug: Hann var hérna rétt áðan. Svo fór hann ofan og
ætlaði fram í eldhús.
^addaman: Hann hefur ekki komið þangað. Kannske hann
afi farið út á hlaðið. Ég ætla að gá að því. (Fer.)
Guðlaug: Hvað getur barnið verið að þvælast úti á hlaði í
jayrkrinu ? Hann er þá svei mér ekki myrkfælinn, ef hann
Ur gaman af að rölta meðfram bæjarsundunum.
^árunn: Hvort sem hann er myrkfælinn eða ekki, þá ætti
'1111 ekki að fara einsamall út fyrir dyr svona seint á degi.
(,l,ðlaug: Ja, ég segi það bara, að hann er þá ekki eins
^yrkfæhnn og faðir hans er, ef hann leikur sér að þessu
lramvegis.
^áriinn: Myrkfælni prestsins er sjúkdómur, sem hann get-
Ur ekki neitt ráðið við.
^uðlaug: Ekki ætti það að vera hægara fyrir börn að ráða
V,ð hræðsluna.
orunn: Það er eftir því hverskonar hræðsla það er.
ei,u hræðast ýmist hið liðna eða hið ókomna.
('Uðlaug; Eða hvorttveggja.
’uunn: Stundum, já. En drengurinn hræðist aðeins hið
^'0mna, hræðist eitthvað, sem hann heldur að muni ske bráð-
f->a, en sá grunur getur ekki stuðst við fortíðina — hjá hon-
Urn.
.^uðlaug: Þú meinar að myrkfælni séra Odds stafi frá löngu
■‘ num atburðum?
árunn: Að minsta kosti heldur hann, að hún stafi það-
lið
í>0
an
°g það er nóg.
^^ 'Uálaiig: Ég er nú ekki frá því, að eitthvað sé til í því. Sól-
e,g hefur sézt hér á bænum — og það oftar en einu sinni —
^,e flf óskygnu fólki — eins og mér og minum líkum.
hæð'íimn Cr SV° mar§f a sveimi í kringum mann, —
1 gott og ilt. En Sólveig gerir engum neitt.
i ■ f"ly: Annað sagði nú maðurinn, sem skoraði á hana
hirtast sér í draumi.