Eimreiðin - 01.10.1939, Síða 25

eimreiðin
Draumarnir rætast.
Smásaga eftir Jón Aðils.
Þorpið lá baðað í sólskini. Hinar ömur-
legri hliðar þess urðu jafnvel vingjarnleg-
ar i sólskininu. Húsaþyrpingunni virtist
eins og af tilviljun hafa verið kastað sam-
an þarna á eyrinni, óskipulega á víð og
dreif, en nú varð hún að viðmótsþýðum
reit í skjóli klettarimans, sem yzt á tang-
anum endaði í sæbröttum höfða.
Á fiskreitunum, sem voru bjartir á að
líta af langþurkuðum breiddum fiski, var
ys og þys. Fjöldi fólks á öllum aldri var
°nnum kafið við breiðsluna. Fiskbörur voru fyltar og tæmdar,
°g óðum stækkaði hin bjarta breiða.
Utan fólksins á reitunum voru fáir á ferli. Stöku krakki
eða kvenmaður skutust milli húsa, og einn og einn maður
l;>bbaði þunglamalega eftir götunum. Á strandgötunni i út-
Jaðri þorpsins sást maður á leið út í höfða. Hann gekk létti-
*e§a. þó ekki hratt, eins og sá, sem er ánægður með til-
Veruna og nýtur í fullum mæli þeirrar fegurðar, sem við hon-
Uln blasir. Hann var þaðan úr þorpinu og hét Valur Þórðar-
s°n. það var ungur maður, rösklega tvítugur. Hann var
Srannur og frekar hávaxinn. Hárið var ljósjarpt, andlitið svip-
fallegt og frekar ómótað, en hin blágráu augu lýstu viljaþreki,
sem mundi áreiðanlega buga marga erfiðleika. Valur var á
Samalkunnum slóðum er hann gekk veginn út í höfða. Frá
l)vi hann var smádrengur, hafði hann lagt leið sína þangað,
f'l að njóta einverunnar. I höfðanum hafði hann dreymt alla
sina fegurstu drauma til fulls.
^leð öðrum hafði hann einnig oft farið þangað, en það var
aitaf eins og þá raskaðist helgi staðarins. Þá varð hann bara
höfði eins og hver annar, grjót og mold, þakið fátæklegum
gróðri.
Jón Aðils.
24