Eimreiðin - 01.10.1939, Síða 51

eimreiðin
Skuldaskil.
Smásaga eftir Ragnheiði Jónsdóttur.
Hún ók hratt út úr bænum.
Vonandi hafði enginn kunn-
ugur séð til hennar.
Hvað ætli að fólkið segði
líka ef það vissi, að hún, Anna
Þorsteins, skrifstofustjóri hjá
B. B. & Co., formaður í fræg-
asta bridgeklúbb bæjarins og
í stjórn þriggja annara félaga,
væri á leið suður í kirkjugarð
til þess að gróðursetja rósir á
leiðið hans Simba sífulla.
Hún vissi, að þetta var mesti
barnaskapur, en hún gat ekki
með nokkru móti látið það
vera. Þetta gerði heldur ekki
mikið til, af því að enginn
gat nokkurn tíma komist á snoðir um það.
Það var dálítið einkennilegt að hann skyldi deyja núna,
réttum tíu árum eftir að þau kyntust fyrst. — Fyrst og siðast
var revndar sama hjá þeim.
Þau áttu saman eina kvöldstund, eða var það nætur-stund?
Hún mundi ekki lengur hvort var. Þá voru þau bæði í skóla,
°g hann þótti ekki síður efnilegur en liún. Það var líka eitt-
hvað spennandi við hann, sögðu vinstúlkur hennar, eitthvað,
sem enginn gat staðist. Og þær voru allar meira og minna hrifn-
ar af honum. Þess vegna var henni forvitni á að kynnast hon-
um nánar.
Sú kynning varð þó nánari en hún hafði ætlað, svo náin,
að hún varð hrædd, þegar hún vaknaði upp af vímunni. Og
áreiðanlega hafði hún gert rétt að slíta sambandi þeirra tafar-
laust.