Eimreiðin - 01.10.1939, Síða 74

EIMREIÐIN'
Gandreiðin.
Eftir Alexander Pusjkin.
[Á rússnesku er lcvæði þetta kallað „Gusar“ — þ. e. Húsarinn — eins-
konar riddaraliðsmaður, en af því fæstir íslendingar skilja það orð nema
að þeir séu allvel lieima í erlendum málum, hef ég gefið kvæðinu nafn
eftir innihaldi ]>ess. Höfundurinn er hið fræga rússneska skáld Alexander
Sergevitsj Pusjkin, en árið 1937 voru hundrað ár liðin síðan þetta mikil-
menni og skáld lét lifið í einvigi, og var skáldsins l>á minst uin alt Rússa-
veldi og víða i öðrum löndum. í kvæðinu er gamall, slarkfenginn og
óprúttinn hermaður að ijúga ungan pilt fullan með furðulega kátlegri sögu
uin gandreið, sem hann þykist iiafa séð. Ég lief liýtt kvæðið úr frummál-
inu af því það gefur góða hugmynd um Pusjkin sem Rússa. Prosper Meri-
mée þýddi þetta kvæði á frönsku einmitt til að gefa sinum iöndum hug-
mynd um höfundinn, og það er þýtt á flest önnur mentamál Norðurálf-
unnar. — Þýð.]
Með hrossakambi hestinn sinn
hann var að þrífa, krossbölvandi:
„Helvítis gisting. Hingað inn
hefur mig sent einhver vondur andi.
Þeir varast mann, eins og væri ég hér
versti Tyrki, með skot og hrekki,
og bölvað kálgutl þeir bera mér,
en brennivín, — nei, það þekkist ekki.
Og fólkið, sem hér á bænum býr!
Bóndinn, — hann rétt svona til mín lítur
eins og ég væri villidýr,
svo vonzkulega hann augum gýtur.
Og húsfreyjan, — Drottinn rninn! — hér á bæ,
hana víst enginn maður bugar,
á bak við hurð ég hana ei fæ,
hvorki góð orð né svipan dugar!
Nei, Kijev! — Mikil blessuð borg er þar!
Bollurnar fljúga í munninn á þér, —
vín nóg í bað — og bráðfjörugar
blessaðar stúlkurnar — nei, ég verð frá mér.