Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1936, Blaðsíða 50
256
„Með íímans straumi“.
IÐUNN
á þessari skrifstofu sást nálega aldrei skildingur eða
skjal, er nokkurs væri vert. Og þó létu menn svona
til leiðast um fjárveitinguna í úrslita-atkvæðagreiðsium,
mest fyrir þá sök, að á hverri forstjóraskrifstofu eiga að
vera gjaldkeri og vélritunarstúlka — formsins vegna.
Og þannig var þá Jóni Sæmundssyni borgið, og með
þessum hætti höfðu Mjalldalirnir gert frændsemisskyldu
sína við vaikyrjuna.
Af heimilislífinu eða ’hjúpskapnum er það í fám orð-
um að segja, að vafalaust var það álit mikiis þorra
manna, einkum þeirra, sem stóðu hæfilega fjarri, — að
yfir þessu hjónabandi hvelfdist heiðbjartur himinn ham-
ingjunnar. Og þeir, er meira þektu til, komust raunar að
taisvert svipaðri niðurstöðu, þeir gátu ekki annað sagt
en að samband þetta væri lýtalaust og gott, að því er
bezt varð séð. Vitaskuld virtist mönnum svo, sem frú
Sólveig væri bæði húsbóndinn og húsfreyjan, en svo
hlaut það og að vera. Hr. Jóni Sæmundssyni hafði aldrei
dottið í hug að stjórna einu eða neinu. Eðli hans alt var
einmitt rnjúklátleg beiðni þess, að honum sjálfum væri
stjórnað, — ákveðið, en iliindalaust.
Á hverjum mánaðamótum skilaði hann af sér launum
sínum í hendur konunnar sinnar, það varð föst venja og
eins og hver annar sjálfsagður hlutur. Og hann dáðist
að ávöxtunum, því eftir að þau höfðu tekið sér leigða
fimm herbergja íbúð, spruttu smám saman upp dýrindis
húsgögn í hverju horm og röðuðust meðfram öllum
veggjum. Jón fylgdist ekki fullkomlega með í „formum
og stílum“, en hann var þó gæddur talsverðri fegurðartil-
finningu, þar við bættist og það, að hann var kattþrif-
inn og reglusamur, og þetta hjálpaði honum ákaflega
mikið í hallarsölum síns nýja lífs, afsakaði ýmis konar
misstig og breiddi yfir eðlilega fákunnáttu. — Hann var