Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1973, Side 34

32
Árbók Háskóla íslands
Margrét Jónsdóttir hafa fært Háskóla ís-
lands meö gjafabréfi sínu, dagsettu 15. okt-
óber síðastliðinn. Eru það þrjár íbúðir í
Reykjavík, sem að nettóverðmæti í dag eru
um þriggja og hálfrar millj. króna virði. Af
fasteignum þessum skal mynda sjóð, sem
nefnist Styrktarsjóður Pórbergs Pórðar-
sottar og Margrétar Jónsdóttur. Stjórn
sjóðsins skulu skipa þrír menn: Forstöðu-
maður Orðabókar háskólans, og er hann
formaður stjórnar; prófessor í bókmennt-
um eða íslenskri málfræði, tilnefndur af
heimspekideild til þriggja ára í senn, og
háskólarektor eða fulltrúi hans. Sjóðinn
skal nota til að styrkja samningu og útgáfu
íslenskrar samheitaorðabókar, rímorða-
bókar og íslenskrar stílfræði, svo og til að
styrkja endursamningu og endurútgáfu
nefndra bóka, meðan sjóðurinn endist. Við
úthlutun úr sjóðnum skal samheitaorðabók
sitja í fyrirrúmi. Sjóðinn skal eftir því sem
unnt er varðveita í fasteignum eða öðrum
verðmætum, sem halda gildi sínu á svipaðan
hátt. Hér er um verðbólgutryggðan sjóð að
ræða.
G jöf þessi og tilgangurinn með henni eru
svo merk, að einföld orð, mælt af munni
fram í auðmýkt og þakklæti, fá eigi endur-
goldið, en Háskóli fslands er langminnug
stofnun, og þakklæti hans mun vera uppi og
þessi viðburður eigi gleymast. Hafið hjart-
ans þökk, þér heiðursgestir Háskóla íslands
í dag. Þér hafið með rausn yðar gert það
kleift að koma þörfu verki í framkvæmd til
gagns og góða fyrir alla. Megi það vera öll-
um til uppörvunar. Guð gleðji góðan
gjafara.
Nýstúdentar!
Þér hafið öðlast þau réttindi að vera tekin
í tölu háskólaborgara. Þér hafið náð marki,
sem áður fyrrum fáir einir gátu öðlast.
Margur afinn og mörg amman — lengra er
ekki liðið — hafa haft nægar gáfur til þess
að öðlast þetta hnoss, en tækifærið gafst
eigi. Farið því vel með þetta hnoss. Nýtið
það til lærdómsiðkana og eigin uppbygg-
ingar. Þá verður starf yðar einnig öðrum til
góðs.
Minnist þess, að tíminn líður ört. Hann er
dýrmætur, og oss öllum er einvörðungu af-
mörkuð stund ein til lífs. Sýnið umburðar-
lyndi gagnvart öðrum og berið virðingu
fyrir sjálfum yður.
Maðurinn, þessi undarlega lífvera, er svo
margslunginn góðum og illum þáttum, að til
vandræða horfir, hafi hann eigi gát á sjálf-
um sér. Lítið á, hvernig heimurinn er
umhorfs. Annars vegar háþróuð menning,
ódauðleg listaverk, fegurð og prýði, en hins
vegar eymd, niðurlæging, beiskja og hatur.
Maðurinn hefur í sér afl til góðs og til ills. f
sjálfu sér er líkami hans enn á stigi steinald-
armannsins líffræðilega séð. Og varla hefur
mannshugurinn breytst verulega frá því
tímaskeiði. En mannshugurinn hefur
komið mörgu góðu til Ieiðar, og það er von
mín og trú, að þrátt fyrir skakkaföll og skelf-
ingar styrjalda, glæpa og annars ófarnaðar
stefni í rétta átt — í áttina til friðar og
samlyndis.
Háskóli er til vegna hinna ungu, sem
fræðslu þurfa að fá til að leita sannleikans
og finna hann og varðveita, hvort heldur er í
heila eða hjarta. Erfið er leiðin í leitinni að
honum. En leggið æðrulaust á brattann.
Viljinn er hálfnað verk.
Þér lítið á oss, sem eldri erum, sem
stæðum vér yður fjarri í tilfinningum og
hugsunum. Því fer fjarri. Vér erum sömu
gerðar og þér. Vér getum grátið með
grátendum og glaðst með glöðum — rétt