Búnaðarrit - 01.12.1921, Qupperneq 61

bónaðarrit
Um bánað á íslandi.
Fyrirlestur fluttur á búnaðarmálafuudi í Reykjavík 27. júní 1921
af S. Sigurðssgni forseta Búnaðarfjelags íslands.
I. Þýðing búnaðar.
Alment er talið að menning og búnaður sjeu fylgi-
flskar. Þessu til sönnunar má nefna ýms dæmi úr ver-
aldarsögunni, að á tímabilum þá er vegur og veldi ýmsra
þjóða eða þjóðflokka hefir verið sem mest, þá hefir og
búnaður þeirra verið í blóma. í þessu efni er hægt að
benda á t. d. Forn-Egypta, Grikki, Gyðinga, Rómverja,
Þjóðverja, Dani, íslendinga á hinni svonefndu gullöld
vorri, o. fl., o. fl. En hver er ástæðan til þessa? Það er
skýrt þannig. Einstaklingar og þjóðir mótast að nokkru
af þeim ástæðum, sem það elst upp við og hefir við að
búa. Sjeu viðfangsefnin margbreytileg, gera þau kröfur
t.il meiri áreynslu og umhugsunar; við það þroskast
bæði andlegir og líkamlegir hæfileikar. Sje aftur á móti
lífið tilbreytingalitið, eða þannig, að margt beri fyrir
augað, án þess að því sje veitt eftirtekt, þróast eigi
meðfæddir hæfileikar, vegna þess að eigi eru fyrir hendi
skilyrði til hæfilegrar áreynslu og þroska.
Búnaðurinn er atvinnugrein, þar sem störfin eru
breytileg og gera kröfur til umhugsunar, árvekni og
dugnaðar, ef vel á að fara. Flestir geta fundið þar eitt-
hvert starf, sem hugur þeirra hneygist að og er við
þeirra hæfi. Börn, sem alast upp í sveit, fá viðfangsefni
þegar á unga aldri. Þau eru látin leika sjer og starfa
úti, og fá þannig kost á að njóta í fullum mæli áhrifa
hins hreina sveitalofts. Jafnhliða þessu kynnast þau lög-