Hlín - 01.01.1933, Qupperneq 66

64
Hlín
fyrir allar vjelar mega handverkfærin ekki detta úr
sögunni, en því er ver, að það munu vera heilar sveit-
ir hjer á landi nú, sem enga kamba eiga. — Heimilin
ættu meira að segja að eiga bagði handkamba og stól-
kamba. — Stólkambarnir eru mesta þing að samkemba
í. Það má fá stólkambana hjá Sigmundi bónda á Hóli
í Kaupangssveit í Eyjafirði, sem hefur búið til á 3.
þúsund pör af kömbum um æfina. Verðið er 10—12
krónur.
Handkambana, þessa gömlu, góðu, norsku Mustads-
kamba eigið þið, sveitafólkið, að láta kaupfjelögin
ykkar panta. Að þessir kambar eru enn framleiddir og
fáanlegir, sýnir sig á því, að verslunin »Hamborg« í
Reykjavík hefur selt kamba svo hundruðum skiftir
þetta ár og hefur þá enn til sölu.
Þá er 3. tegund kamba, sem heimilin þurfa sem flest
að eiga og kunna að nota, það eru to(jkambarnir, sem
lyppaö er fram úr, elstu íslensku kambaniir, eflaust
þeir, sem getið er um í Grettissögu og víðar.
(Lengi fram eftir öldum var allt ullarverk lyppuð og
spunnið á snældu sem kunnugt er, þannig voru öll
vaðmálin unnin, sem voru aðalútílutningsvara for-
feðra okkar og fararefni hins unga íslendings, er hann
fór utan að afla sjer fjár og frama). — Á seinni tímum
hafa þessir kambar eingöngu verið notaðir á tog,
dregið tog, sem er ljómandi efni, ef það er vel unnið,
og sem allir dást líka að, utanlands og innan, kunnugt
af hárfínum sjölum, hyrnum og dúkum, en áður fyr
af saumþræði, hafaldaþræði, skúfaþræði og svo af
flosinu fagra og kniplinu. Togið megum við til að læra
að meta, það jafnast að mörgu leyti á við hörinn, sem
aðrar þjóðir hafa svo mikið við, og leggja kapp á að
rækta. Togkambar eru algengir í sumum sveitum
sunnanlands, þeir fást keyptir hjá Kristjáni Kristjáns-