Hlín - 01.01.1954, Blaðsíða 26

24
Hlin
ár, hafi verið hið farsælasta. Þau eignuðust eina dóttur,
er h jet Guðrún Ása, og dó hún aðeins 9 daga gömul.
Síðar gil’tist Þórdís Jóhannesi Sveinssyni, úrsmið. —
Þau skildu samvistir, en í þeirra hjónabandi eignaðist
hann dóttur: Ágústu að nafni. — Þórdís tók hana strax til
fósturs, og var henni sem besta móðir, enda tókust miklir
kærleikar með þeim. — Ágústa varð hennar besta ellistoð,
og var þetta því Þórdísi lán hvað þetta barn var vel gert
og henni að skapi, enda á Ágústa til góðra manna að telja
í háðar ættir og listfengra. — Og nú hefur Ágústu Jó-
hannesdóttur í Brennu á Eyrarbakka tekist að gera heiin-
ili fóstru sinnar að því öndvegisheimili, sem Þórdís sál-
uga hefði helst óskað. Þar ríkir rausn og höfðingslund
hússráðendanna.
Áður en jeg lýk þessum línum, vil jeg þakka þá ham-
ingju, sem mjer hlotnaðist, að kynnast þessari óvenjulega
heilsteyptu og ágætu konu, sem bar höfuðið hærra en all-
ur fjöldinn í orðsins fylstu merkingu. — Jeg veit að hún
lifir í huga og hjörtum ótal margra manna. — Drengskap-
ur hennar og hetjulund gleymist ekki.
Guð blessi minningu hennar, heimili og fósturdóttur.
Elísabet Jónsdóttir.
Tvær systur,
Guðlaug Sigurðardóttir.
Þorbjörg Sigurðardóttir Bergmann.
Kynslóðir koma, kynslóðir fara, og liver einstaklingur,
karl og kona, sem ná þroskaaldri, skilja eftir minningar,
sem geymast í huga samferðafólksins — minningar, sem
bundnar eru við orð og athafnir. — Auðvitað mótast þetta
af samtíðinni á hverjum tíma að einhverju leyti. — Lík-