Hlín - 01.01.1954, Blaðsíða 88

86
Hlln
4. Að fjelögin greiði sjálf ferðakostnað, eða sjái um
flutning kennarans á milli kenslustaða, en Sýslusamband-
ið greiði aftur kostnað af langferðum.
(Sem dæmi má nefna, að þegar jeg haustið 1953 fór frá
Skagaströnd vestur á Norðurfjörð í Strandasýslu, þá
greiddi Sýslusambandið ferðakostnaðinn í sína sýslu og
úr henni aftur, en þau 4 fjelög, sem jeg vann hjá, greiddu
eða sáu um flutning á milli staða).
Það virðist sanngjarnt að þær konur, sem njóta kenslu
á námsskeiðum þessum, greiði sjálfar að miklu leyti kostn-
aðinn. (Kvenfjelögin sjá víðast hvar um liúsnæði fyrir
námsskeiðin, ásamt hita og Ijósi). — Það er dýrt að fá
saumað, og oft ekki kostur á að fá saumaða flík, hvað sem
í boði er. — Á þessum námsskeiðum, sem jeg hef unnið
við, hafa konurnar saumað flíkurnar fyrir 1/4 eða 1/5
af því verði, sem þær þyrftu að greiða hjá saumakonu, og
svo fá þær fræðsluna að auki. — Það ætti því að vera stór
hagnaður fyrir konurnar að sækja námsskeiðin, þó þær
greiði kaup kennarans að nokkru leyti og veru hans á
staðnum. — Það sýnir sig líka, að konur kunna að meta
þessa fræðslu, því aðsóknin að námsskeiðunum er allsstað-
ar mikil.
Oft hefur það komið fyrir á námsskeiðum þessum, að
kennarinn þarf að vinna mikið lengur en ráðningin
hljóðar upp á. — Þegar margar konur eru og kaþpsamlega
er unnið, óska þær oft eftir lengri kenslutíma. — Jeg gaf
konunum kost á því að lengja kenslutímann með því að
greitt væri tímakaujr fyrir þá aukavinnu. — Á þeim náms-
skeiðum, sem jeg hafði, gréiddu konurnar 12.00 kr. um
tímann fyrir þessa aukavinnu, en tímakaupið ætti ekki
að vera undir 15.00 kr.
Að sníða og segja til við sauma alla daga er erfitt verk
og þreytandi, því kennarinn má aldrei gleyma neinni
tölu og hugsa fast og örugt, ef vel á að fara úr hendi.
Á námsskeiðunum var saumaður allur algengur kven-
og barnafatnaður: Kápur, dragtir, kjólar. Einnig til ís-