Hlín - 01.01.1954, Blaðsíða 28

26
Hlin
skaparár sín í Reykjavík, en fluttust síðan að Norðurgröf
á Kjalarnesi 1928.
Þeim hjónum varð ekki barna auðið, en þau ólu upp
2 drengi: Bjarna Sigurðsson, skipstjóra, og Ólaf Magnús-
son. Einnig tóku þau á unglingsaldri bróðurson Sigur-
jóns, Ásgeir Einarsson, dýralækni. — Öllum þessum
drengjum reyndist Guðl'aug sem besta móðir og bar um-
liyggju fyrir þeim og lagði alt sitt fram, til þess að þeir
gætu sem best trygt framtíð sína til manndóms og þroska.
— Alla sína krafta helgaði hún heimili sínu og ástvinum.
Frá Norðurgröf fluttust þau hjón til Reykjavíkur 1934,
og átti hún þar heima upp frá því.
Skömmu eftir að hún fluttist til Reykjavíkur kendi
hún sjúkleiks þess, sem dró liana til dauða, en hún ljet
ekki bugast, þó orkan minkaði, ekki var hægt að sjá á
henni, að neitt væri að, hún sinti sínum störfum með
sömu stillingunni og árvekninni, svo að enginn sem ekki
vissi að hún var sjúk, grunaði að neitt væri að. Hún átti
ósigrandi afl, sem ekki var liægt að buga — sigurvissuna
um annað líf og framhaldsþroska þess.
Hún hafði um nokkura ára skeið umsjón með barna-
völlum hjer í bænum. Þar gafst henni tækifæri til að
koma fram sem verndari og leiðbeinandi, þar var rjett
kona á rjettum stað, því val þeirra kvenna, sem sinna því
starfi, er meira umvert en í fljótu bragði sýnist vera. Þar
má enginn finna mismun á umburðarlyndi, þó skapbrigð-
in sjeu skjót, og mörg vandamál þurfi að leysast hjá smá-
fólkinu. — Hún kunni skil á að sameina kraftana og láta
barnslegu gleðina skína yfir hópinn.
Við, sem þektum Guðlaugu sálugu ,vitum að hún yfir-
gaf þennan heim sem auðug kona. Hún hafði skapað sjer
slíkan góðhug meðal samferðafólksins á lífsleiðinni, sem
meira gildir í veganesti en þó um veraldleg verðmæti
væri að ræða. — Hún lagði mikla stund á að afla sjer
þekkingar til þroska í andlegum málum, og var það
henni mikill styrkur í hinu langa sjúkdómsstríði hennar.