Hlín - 01.01.1954, Side 95

Hlín
93
og löngu viðurkendar sem ágæt og sjálfsögð matjurt. —
Og nú er það okkar, að gera grænmetið jafn ómissandi í
almennu viðurværi. — Konur sveitanna þurfa sjerstaklega
að leggja þessurn málum meira lið en hingað til, og hætta
ekki fyr en þær liafa gert matjurtaát að föstum sið hvers
einasta sveitaheimilis í landinu.
Jeg heyrði fyrir nokkrum árum vorn ágæta ræktunar-
frömuð, Ragnar Ásgeirsson, segja frá því, að þegar hann
fór fyrst að ræða um ræktun og át grænmetis út um sveitir
iandsins, þá hafi það þrásinnis komið fyrir, að karlmenn
stóðu upp og gengu út, en konurnar sátu eftir og hlust-
uðu með athygli. — Þær skildu, að þarna var talað um
málefni, sem átti erindi til þeirra. — Þetta var hagnýtt
framtíðarmál, — nýjung, sem vert var að gefa gaum. —■
Það var ágætt, svo langt sem það náði, — en h'fið krefst
samstarfs kvenna og karla á þessu sviði sem öðrum, ef
góður árangur á að nást. Þau þurfa bæði í sameiningu að
veita málinu brautargengi.
Kaupstaðir og sveitir standa svolítilð ólíkt að vígi við-
víkjandi þessu rnáli, svo sem vonlegt er. — Kaupstaðabú-
inn, í ýmsurn hinurn stærri kaupstöðum landsins, getur
nú orðið keypt sitt grænmeti frá vori til hausts úr gróður-
húsunum, og þarf því ekki beinlínis, frekar en hann vill,
að hafa fyrir því á annan hátt. — í sveitum hagar öðruvísi
til. Þar ætti og raunar Jrarf hvert heimili að rækta sjálft
sitt grænmeti. — Það er líka bæði skemtilegt og auðvelt
að hafa sinn eigin eldhúsgarð.
Langar mig til að lýsa hjer og gera grein fyrir, hvernig
mjer hefur undanfarin ár, reynst í senn masminst og ör-
uggast að fá góða og árvissa uppskeru matjurta til heim-
ilisnota.
Þegar komið er upp matjurtareit heimilisins, er Jrað
fyrsta, stóra atriðið að hann sje vel staðsettur. — Hann
Jrarf að vera nærri bænum, svo nærri, að konan telji það
enga töf frá verkum að sækja í matinn úr honum. — Þá
verður líka auðvelt fyrir hana að skreppa þangað til að