Hlín - 01.01.1954, Blaðsíða 39

Hlin
37
Þegar inni var setið að vetrinum, var unnið úr hrosshári
og kaðli, reipi, beisli, gjarðir og önnur bönd. — Árlega
þurfti að bæta við nýju af þessu tagi og gera við annað.
— En afi var líka önnur liönd kvenfólksins með tóvinn-
una: Tvinna band, vinda af snældum, vinda í hnykla
þráðarhespur og vefjargarn — og svo ekki síst þófið. —.
Það var mikið unnið til fata á þeim tíma, mátti telja alt
yst sem inst.
En amma mín sat við sína fínu handavinnu, það var
sama hvað hún vann, fatasaumur eða viðgerð fata. Hún
vann hið fínasta vaðmál, þó að þráðurinn væri úr þeli
svo fínn sem tvinni, þá kom varla fyrir að endi slitnaði í
vefstól. — Þegar hún hafði sitt stóra heimili, sagðist hún
hafa sett upp 50 álna þráðarvef og hefði slangan ekki ver-
ið mjög fyrirferðarmikil, þráðurinn var þá sjerstaklega
fínn, ætlaður í spariföt. — Hún var afar lagin á að setja
upp vefi og vefnaður hennar sjerstaklega fallegur. — Úr
þeli vann hún líka sjöl, skotthúfur, fingravettlinga, bol-
vettlinga og sokka, alt var það fínt og illhærulaust, þegar
hún var búin að prjóna, þæfa og pressa, klipti hún ill-
hærur, ef nokkrar sáust, meira að segja illeppar, sem hún
hafði í grófari ull, voru sem lóskornir, þegar hún hafði
lokið þeim. — Það nutu margir handavinnu hennar, sjer-
staklega ljet hún frá sjer fara skotthúfur og fingravettl-
inga og annað, er til sparifatnaðar heyrði. Saumþráðurinn
hennar ömmu þótti líka notandi, vann hún hann úr togi
3 og 4 þættan. — Amma var nokkurskonar ráðgjafi allra
á heimilinu í handavinnu, og inn til hennar var oft leitað
með lagfæringu á ýmsu: Ef ólag var á vefnum, þá gat
amma lagfært það, ef rokkurinn gekk skrykkjótt, kastaði
af sjer snúrum, eða var nokkuð hljóðmikill, þá gat amma
skinnað svo upp á hann, að hann varð sem annað verk-
fæfi. — Rokkurinn hennar var líka altaf eins og nýr, mesti
kjörgripur, smíðaður af Sveini Ólafssyni, föður Einars
Ól. Sveinssonar prófessors. — Rokkarnir máttu ekki láta
mikið til sín heyra, þeir gengu oft 3 og 4 á kvöldvökun-