Hlín - 01.01.1954, Blaðsíða 69

Hlin
67
ar og ein hjúkrunarkona, auk frk Kjær yfirhjúkrunar-
konu, svo og ein vökukona. — Frá því kl. 6 á morgnana til
8 á kvöldin, batt jeg um og þvoði upp sár, lagði bakstra,
bjó um rúm, baðaði sjúklinga og skamtaði þeim mat í
vissum ílátum. (Hver vildi hafa sitt rjetta ílát, og var
stundum ekki gott að þekkja þau sundur.) — Að vísu var
2ja klst. frítími á daginn, að öðru leyti en því, að svara
þurfti hringingum. — En ekki lagði jeg mig til hvíldar í
frítímunum, heldur sat við útsaum. — Það var ekki siður
á Laugarnesi að gefa heila frídaga, heldur aðeins frá kl. 2
á daginn, einu sinni í viku. — Samt naut jeg þeirra fríð-
inda að fá frí allan jóladaginn 1926. — Á kvöldin máttum
við nemarnir ekki fara út fyrir spítalalóðina, nema biðja
um leyfi. Frk. Kjær bannaði mjer líka að hlaupa á harða-
spretti um gangana, en það gerði jeg óspart í byrjun, þeg-
ar jeg þurfti að flýta mjer, og get raunar aldrei vanið mig
alveg af því. — í fyrsta skifti sem jeg batt bakstur, brendi
jeg alla lófana og fingurna innanverða, en ætlaði ekki að
skeyta um það, heldur halda áfram hjúkrunarstörfunum.
En yfirhjúkrunarkonan tók eftir því, bannaði mjer að
vinna, bar joðáburð á sárin og batt um. — Sagði hún um
leið, að jeg væri of ung til að vinna þessi erfiðu störf, og
skyldi jeg bíða í tvö ár, en byrja svo aftur. — Það var mjer
rnjög fjarri skapi, enda gekk alt vel eftir þetta, og að skiln-
aði sagði frk. Kjær, að hún gæfi mjer sín bestu meðmæli.
— Jeg var 8 mánuði á Laugarnesi, mjer þótti mjög vænt
um sjúklingana og líkaði þar vel. — Enn stendur mjer
spítalinn fyrir hugskotssjónum, sem eitt hið fallegasta og
hreinlegasta hús, sem jeg hef á æfinni sjeð, og mig verkj-
aði í hjartað, er jeg 20 árum síðar sá það brenna til kaldra
kola á örskammri stundu. — Skyldu sjúklingarnir ekki
hafa fundið til, er þeir, nokkru áður en húsið brann,
þurftu að flytja frá þeim fagra stað, Laugamesi?
Næsti áfangi var Sjúkrahúsið á Akureyri, en á því
dvaldi jeg á'rlangt við hjúkrunarnám. Þar lærði jeg margt
og margt dreif á dagana. — Ólýsanleg var fegurðin oft síð-
5*