Hlín - 01.01.1954, Blaðsíða 58
56
Hlin
sem þess óskuðu, og voru tvö hljóðfæri notuð við kensl-
una, meðan jeg dvaldi í skólanum, og leikið á þau bæði
allar þær stundir, sem ekki fór fram munnleg kensla í
stofunum, og þótti mörgum sú músik nokkuð þreytandi
í fyrstu, en öllu má venjast. — Hálfri klukkustund var á
hverjum degi varið til að æfa stúlkurnar í söng, einkum
sálmasöng, og svo voru sungin ættjarðarljóð eftir söng-
heftum Jónasar Helgasonar. — Þessa vetur sáu námsmeyj-
ar um kirkjusöng í Höskuldsstaðakirkju fyrir sóknarprest-
inn, síra Jón Pálsson, og ein námsstúlkan, sem vön var að
spila á hljóðfæri og sjá um kirkjusöng hjá föður sínum,
annaðist þennan kirkjusöng, og æfði sálmasönginn, en
forstöðukonan l'eit eftir og leiðbeindi í þessu sem öðru. —
Að loknum söngtíma var lesin hugvekja með sálmasöng
fyrir og eftir.
Auk forstöðukonu voru tvær kenslukonur. Kendi önn-
ur bóklegar námsgreinar í fyrstu deild, einnig kvenfata-
saum og ýmsa aðra handavinnu, en hin karlmannafata-
saum og að taka mál. — Námsmeyjar, sem ætluðu að
stunda karlmannafatasaum, komu flestar með heimaunn-
in fataefni. Mátti þar líta ýmsar gerðir af samkembdum
vormeldúk, vel þæfðum og pressuðum á volgri eldavjel,
eins og sagt er fyrir í „Kvennafræðara" Elínar Briem. En
þær stúlkur, sem ekki komu með fataefni, urðu líka að
læra karlmannafatasaum. — Þær fengu sjer efni í svoköll-
uð „prufuföt", sem sniðin voru eftir minsta málstokkn-
um, en alveg eftir sömu reglum og fullstór karlmannsföt.
Og þessi fÖt áttu svo stúlkurnar til eftirsjónar, og vildu
margar heldur sauma þau, þó þær gætu fengið að sauma
fyrir einhvern pilt í nágrenninu.
Ekki man jeg hve mörgu fje var slátrað til vetrar, en
haustið sem jeg kom í skólann byrjaði slátrun daginn
fyrsta, sem jeg var þar. — Eínnu skólastúlkur að slátur-
gerð, og höfðu þar forgöngu um þær, sem liöfðu verið vet-
urinn fyrir, en í öllu var farið eftir forsögn „Kvennafræð-