Valsblaðið - 01.05.2009, Qupperneq 4

Að eiga val
Jólahugvekja
Hannes Björnsson guðjrœðingur og Þuríður dóttur hans sem er
mikill Valsari í hjartanu.
Að eiga val er að eiga von. í vandasömu vali er það vonin sem
sigrar vafann. Þegar við svo svífum á þöndum vængjum von-
arinnar sést birting morgunroðans í fjarska úr ríkjandi nátt-
myrkri. Þannig bæði festir vonin stefnuna á val okkar og ber
okkur áfram að settu marki. Án vonarinnar ríkir myrkrið eitt. Ef
við teljum að ekki sé um neitt að velja lengur, þá dofnar vonin í
brjósti okkar. En það er alltaf von.
Þegar sr. Friðrik stofnaði Knattspyrnufélagið Val árið 191 i
blés hann drengjum von í brjóst. Þeir vonuðu á sigra og titla
sem létu á sér standa fyrstu árin. f áratugi var félagið á hrakhól-
um þar til það eignaðist Hlíðarenda fyrir sjötíu árum. Vonin bar
Val áfram þannig að félagið er í dag hið sigursælasta á íslandi
og með óviðjafnanlega aðstöðu.
Sr. Friðrik lagði Valsmönnum til lífsreglur sem gerði þeim
kleift að ná þessum árangri. Valsmenn áttu alltaf að velja hið
góða, fagra og fullkomna. Kappið mátti aldrei bera fegurðina
ofurliði. Hvorki erfiðleikar né velgengni máttu verða til þess að
Valsmenn misstu sjónar af þessu miði. Þegar vonin er þannig
fest koma sigrarnir af sjálfu sér, fyrr eða síðar.
Nú líður að jólum. Þau eru á myrkasta tíma ársins, þegar
kuldi og myrkur magna allt böl. Fátækt par á leið til skrásetn-
ingar á ekki í nein hús að venda. Dag dregur að kveldi og það er
kalt úti. Hann er hokinn og þreyttur og hún virðist geta alið barn
sitt þá og þegar. Þrátt fyrir ástand sitt og erfiði höfðu þau valið
að leggja upp í þessa langferð. Nú eru þau komin í litla þorpið
Betlehem og það lítur hreint ekki vel út með framhaldið.
Það reynir á okkur þegar vonin dofnar. Myrkrið verður enn
myrkara og kuldinn bítur æ fastar. Þá geta opnast nýjar dyr sem
við sáum ekki fyrr. En vaninn, höfuðandstæðingur vonarinnar,
getur byrgt okkur sýn. Stundum greinum við ekki leiðina vegna
þess að vaninn ræður för. Margtroðna slóð má feta í blindni. Sú
leið er átakalaus og áhættulaus ef allt er sem áður. En lífið er
breytilegt og vaninn er vondur leiðsögumaður þegar illa er kom-
ið. Þá þurfum við bæði ljósið og opin augu sem sjá það.
Senn fæðist Jesús í jötu. Maríu og Jósef opnuðust dyr og þau
fóru inn um þær. Þau fengu skjól, þó að þeim byðist ekki glæst
húsakynni. Svo gerðist undrið mikla sem við enn gleðjumst yfir.
Við sem eldri eru könnumst mörg hver við að jólin voru öðru-
vísi á yngri árum okkar. Aðventan var hlaðin tilhlökkun og
aðfangadagskvöld var engu öðru kvöldi líkt. Svo dofnaði yfir
tilfinningunni, jól urðu jafnvel vanabundin líkt og svo margt
annað. Ef til vill dimmdi yfir jólaljósunum og kannski snerti
lyktin af kertum og greni ekki við okkur sem fyrr. Þannig get-
ur vaninn byrgt okkur sýn frá von jóla um nýtt og betra h'f fyrir
hvern sem vill við því taka. Nú nálgast sú von okkur enn. Ef til
vill hafa aðstæður okkar breyst á þann veg að umskipta er þörf.
Frá vana til vonar liggja dyr Krists sem fæddist í jötu. Hann
býður okkur að fyrra bragði að stíga þar inn þessi jól.
Fyrir nær hundrað árum síðan leiddi sr. Friðrik hóp af ungu
fólki inn um dyr. Enginn var húsakosturinn né leikvöllurinn, en
í Val bjó von sem ekki brást. Að þeirri von búa fyrstu keppendur
Vals enn, því hún nær út fyrir allt sem við skynjum og skiljum.
Myrkur dauðans getur ekki grandað þeirri von, hvað þá grámi
hversdagsins eða nokkuð annað. Fögnum því og gleðjumst yfir
jólum í skini vonarstjörnu Betlehems. I skini þeirrar vonar sem
Valur varð til, keppir enn og sigrar áfram.
Guð gejt okkur öllum gleðileg jól.
Hannes Björnsson guðfrœðingur,
sóknarnefndarmaður í Háteigskirkju og Valsari
Valsmenn - bestll ðskir um gleðileg jol og farsælt nýtt ár
HENSON VatnaskTl
PrICEWÁTeRHOUsEQoPERS §
4
Valsblaðið 2009