Valsblaðið - 01.05.2009, Qupperneq 67

var. Þeir sem eru lengi í þessu spila oft-
ast flesta leikina. Það er gaman að því
að vita að það er líklega langt í að metið
verði slegið en annars hugsa ég ákaflega
lítið um þetta.“
Sérðu fyrir þér að leggja þjálfun Jyr-
ir þig, meira en sem nú er? „Já, það hef-
ur alveg blundað í mér að þjálfa. Ég lít
svona á mitt starf sem aðstoðarþjálf-
ari hjá Víkingi sem fyrsta skrefið í átt að
því. Það er náttúrulega mikil reynsla sem
maður býr að eftir öll þessi ár og ég lít á
það sem skyldu þeirra sem búa yfir slíkri
reynslu að miðla af henni.“
Markmannsþjálfun á íslandi hefur oft
verið gagnrýnd fyrir að vera oflítil. Ertu
sammála því og efþá, hvaða leiðir sérðu
íþeim málum? „Ég tel að markmönnum
sé ekki sinnt sem skyldi. Þessi tiltekna
staða er allt öðruvísi en allar hinar á vell-
inum og það kallar á sérhæfingu. Ég tel
ákaflega mikilvægt að kenna markmönn-
um snemma grunnatriðin og ákveðn-
ar grunnæfingar svo þeir geti þegar
fram líða stundir sinnt sér talsvert sjálf-
ir á æfingum. Þetta er samt eitthvað sem
félögin mættu veita meiri athygli, nóg er
til af mönnum til að kenna þessi atriði."
Arnar, sonur þinn, leikur með Val. Tog-
ar Hlíðarendataugin í þig? „Auðvitað!
Maður fylgist með börnunum í Val og
ég verð alltaf Valsari. Hvort maður komi
aftur á Hlíðarenda sem þjálfari veit eng-
inn og kannski vissara að útiloka ekki
neitt.“
Þeir sem eru lengst í þessu spila
oftast flesta leiki
Guðmundur náði þeim einstaka árangri
á Ólympíuleikunum í Aþenu árið 2004
að leika sinn 400. landsleik fyrir Island.
„Ég tel að markmönnum sé ekki sinnt sem skyldi, “ segir Guðmundur.
„Þeir sem eru lengi íhandbolta spila oftastflesta leikina, “ segir Guðmundur.
legt af árunum á HUðarenda? „Ja, ekki
beint. Við vorum alltaf í toppbaráttunni
og sennilega standa upp úr úrslitaleik-
irnir okkar mörgu, sérstaklega þeir sem
við náðum að snúa úr vonlitlum stöðum
í sigur. Leikurinn við KA að Hlíðarenda
1995 og bikarúrslitin 1998 koma þarna
upp í hugann.“
Mikið stökk en sé ekki eftir pví
Sumarið 1999 ákvað Guðmundur að
reyna sig erlendis og gekk til liðs við
þýska liðið Nordhorn sem þá lék í 2.
deild en var stórhuga mjög og fór rakleitt
upp í 1. deild á fyrsta ári Guðmundar.
„Þetta var nú þannig að ég var á leið-
inni til Spánar að spila. Ég var kom-
inn með undirskriftarhæfan samning þar
þegar Nordhorn hringdi. Ég ákvað að
fara þangað frekar en til Spánar. Ég var
orðinn 34 ára gamall og þetta var mik-
ið stökk að taka með fjölskylduna en ég
sé ekki eftir því. Ég gekk svo til liðs við
Conversano á Ítalíu eftir Nordhorn og
það var sérstakt. Það er náttúrulega allt
önnur menning á Ítalíu og það var gaman
að kynnast því.“
Sem dæmi um hversu einstakur þessi
árangur er má geta þess að einungis einn
annar íslendingur hefur leikið yfir 300
landsleiki en Geir Sveinsson lék á sínum
tíma 340 leiki.
„Þetta var gríðarlega skemmtileg-
ur tími en þessi áfangi gefur mér ekkert
meira. Það var mér aldrei neitt sérstakt
takmark að spila sem flesta leiki. Maður
var bara í þessu og spilaði á meðan svo
Valsblaðið 2009
67