Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1888, Qupperneq 81

Loggjof
um barnauppfræðing á íslandi.
Hin fyrsta uppfræðing, sem lögboðin er lijer á
landi, er uppfræðing í hristindómi, og var prestum
gert að sbyldu að fræða börn við kirkju á kelgum dög-
um og endrarnær, eins og við purfti; en pau börn, sem
voru svo ung, að pau máttu ekki komast til kirkju,
átti presturinn að fræða á heimilum peirra á liúsvitj-
unarferðum sínum (Op. br. um Catechisat. og húsvitj-
anir 22. apríl 1635). Með tilskip. 29. maí 1744 er
nákvæmar skipað fyrir um pað, liversu kennslunni
skuli varið, að foreldrar og vandamenn skuli skyld að
fræða hörn keima eptir megni, en prestur yfirheyra pau
á sunnudögum og skýra fyrir peiin pað, er pau höfðu
lært (§ 12); að meðhjáiparar skyldu kjörnir í kverjum
söfnuði 2 eða 4 eptir stærð safnaðanna, til að vera prestum
hjálplegir við kennsluna (§ 13); að umsjón kennslunn-
ar í hverri sókn væri falin prestum, og skyldu peir hús-
vitja að minnsta kosti tvisvar á ári, og á húsvitjunarferð-
um sínum eklci einungis kynna sjer kunnáttu baruanna,
lieldur gefa foreldrum og vandamönnum barnanna bend-
ingar um pað, sem áfátt væri við kennslu peirra
(§ 14).
Yfirumsjónin var aptur falin prófóstum, sem á
6