Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1888, Qupperneq 98

98
er skaðlegt og háir framförum. Skólahús eða kennslu-
áhöld eru ekki nefnd á nafn, nema í einni eða tveim-
ur af skýrslunum, svo að ekkert er hægt að vita um
það annarstaðar.
J»að sýnist að vera galli á harnasólum á pví reki,
sem pessir eru, hversu margar kennslugreinir kenndar
eru. |>að er einnig eins og sá misskilningur ríki hjá
mörgum, að skólarnir sjeu því betri, pví fieira sem
kennt er, og pví fieiri sem nemendurnir eru. En þess
ber að gæta, að kostir skóla eru ekki eingöngu fólgnir
í þessu. Skóli, sem ekki hefur nægilega kennslukrapta,
verður að varast að reisa sjer hurðarás um öxl með of
mörgum námsgreinum eða of mörgum nemendum; pess
háttar viðleitni til að afkasta meiru en maður er fær
um, verður að eins til þess, að maður leysir einnig þad
illa af hendi, sem annars hefði getað farið þolanlega.
Útlend mál, svo sem enska og danska, ættu að rjettu
lagi að liggja fyrir utan verksvið barnaskóla; þeir hafa
ærið verk að vinna þar fyrir utan, verk, sem ber hetri
ávöxt fyrir börnin, en þó að það heiti svo, að þau haíi
lært eitthvað í útlendu máli. En þetta er eðlileg af-
leiðing af því, að ekkert fast skipulag er enn komið á
slcóla vora, og það ætti að vera hvöt til þess að koma
þeim í fastara horf, sem gefur vissu um hetri
árangur.